هوش مصنوعی: ماه غم به خاطر عزاداری زینب فرارسیده و این زمان مناسبی است برای دل‌سوزی و همدردی با زینب که یاری ندارد.

هوش مصنوعی: شیر خدا، که همان حضرت علی (ع) است، از شاه نجف می‌آید تا در کربلا به یاری زینب (س) برسد.

هوش مصنوعی: فریاد می‌زنم از ظلم‌های یزید، که من هم مثل سگی هستم که فرزند پیامبرم و به تنهایی و مظلومیت کشته شده‌ام.

هوش مصنوعی: دل حیدر (علی) به خاطر علمداری کلثوم داغدار شده و دل زهرا (س) از حضور زینب در میدان جنگ می‌سوزد.

هوش مصنوعی: زمانی که سرو بلند و زیبا در دامن صحرا به زمین افتاد، این حادثه به واسطه‌ی ظلم و ستم دشمنان رخ داد.

هوش مصنوعی: سنان گاهی با شوخی و دلگرمی به لیلا می‌خندد و گاهی شمر با دل‌سوزی و همدردی به زینب می‌نگرد.

هوش مصنوعی: شمر، آن کافر بی‌رحم و شقی، بر سینه‌ی سلطان شهیدان نشسته است، در حالی که هیچ کینه‌ای در دل ندارد.

هوش مصنوعی: می‌گفت که ای شمر، با لب تشنه سر مرا از تن نبر، در آخر به حال زاری زینب نگاه کن.

هوش مصنوعی: وقتی که سپه با نقاب خود از روی چهره‌اش برداشتند، به مانند طنابی که بر گردن و بازوی او بسته شده بود، او را محاصره کردند.

هوش مصنوعی: زینب از شدت غم و اندوه به سوی پدرش روی می‌آورد و از او خواهش می‌کند که کاش خبری از وضعیت دردناک او داشته باشد.

هوش مصنوعی: در آن شبی که به سمت کوفه‌ی ویران حرکت کرد، به او جایی در گوشه‌ای از زندان دادند.

هوش مصنوعی: در نیمه‌شب، صدای ناله کودکانی در کوفه به گوش می‌رسید که زینب را در بیداری‌اش غمگین می‌کرد.

هوش مصنوعی: در شام، زمانی که به ویرانه‌اش جای دادند، جلو چشمش اشک‌ها مانند خون جاری شد.

هوش مصنوعی: شاه شهداء، وقتی دید که زینب بی‌تاب و ناتوان است، به او رسید و برای پرستاری از او نزدیک شد.