هوش مصنوعی: ای کسی که در خون خود غوطه ور شدی، ای علمدار، تو از دل من صبر و آرامش را بردی، ای علمدار.

هوش مصنوعی: ای فرزند حیدر، چرا توان و قدرت تو کم شده و چرا از اسب افتاده‌ای؟ ای پرچمدار من، چه بر تو گذشته است؟

هوش مصنوعی: بدون برادر، حال من به شدت خراب شده است. از تنهایی به شدت ناراحتم و نتوانسته‌ام بر مشکلاتم غلبه کنم، به طوری که روحیه‌ام تحت فشار قرار گرفته و احساس ضعف می‌کنم.

هوش مصنوعی: به زودی از سرگرمی و شکیبایی من کاسته شد و دیگر توانایی تحمل این وضعیت را ندارم، ای رهبر من، به آسمان نگر که چه بر سر من آمده است.

هوش مصنوعی: پس از رفتن برادر، جان تو مانند حسین بی‌یار شد. اشرار دست تو را قطع کردند.

هوش مصنوعی: وقتی که بازوی تو، که همچون شیر نیرومند است، از کار افتاد، ستاره بخت من هم خاموش شد. ای علمدار من!

هوش مصنوعی: چشمان سکینه در حرم باقی مانده و در انتظار توست و حالا که تو را ندارد، من هم از همه تدبیرها و راه حل‌ها ناتوان شده‌ام.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز خدا از احوال دلم خبر ندارد. بی‌تو در جای خود مانند یک سردار در خیمه‌ام.

هوش مصنوعی: پس از تو، زینب در جهانی سرگردان و بی‌پناه شد، در حالی که در دست دشمن گرفتار آمده و به یاد درد و رنج خود گریه می‌کند.

هوش مصنوعی: شمر خائن به سمت شام رفت و همسر زینب را به اسارت گرفت. اگر علمداری باشد که از او حمایت کند، تا به حال باید در امان می‌بودند.

هوش مصنوعی: هر لحظه که شب و روز می‌گذرد، دلیلی برای حزن و اندوه وجود دارد و ای رهبر من، راهنمایم در این زمان دشوار هستی.

هوش مصنوعی: تنها من نیستم که با غم تو هم‌نشین شده‌ام، بلکه تا همیشه و تا پایان دنیا، این آتش ناراحتی در جهان پاک نخواهد شد.

هوش مصنوعی: هر شب مانند یک حمله، لشکر غم و اندوه به سوی من می‌آید، ای علمدارم، تو راهنمای من هستی.