بر گزیدم خلوت دل چون برون از قیل وقال---این زلیخای جهان زالست و زشت و نابکار----ای بسا کافر که اندر وقت مردن خوب مرد----پایه دیوار هستی را به دریا میبری---کو کیومرث چه شد طهمورث و هوشنگ جم----سلم وتور و ایرج و.....کو پشنگ و بهمن و اسفندیارو زادشم---جان ایشان را تو قصر و مسکن و منظر کنی----مرد منعم هیچوقتی فارغ از تشویش نیست---ای توانگر.......بهر سیم و زر کنی----پشت از پیری خمیده...----درست است