هوش مصنوعی: اگر دو روزی از خوشی‌های دنیا نصیب دل شود، چه جای خوشحالی است وقتی که این دنیا بر بنیان‌های ناپایداری بنا شده است.

هوش مصنوعی: در این دنیا، خوش به حال کسی که از قید و بند مشکلات و دشواری‌های زندگی رها است.

هوش مصنوعی: چراغ زندگی که از او روشنایی می‌گیرد، در حالی که هنوز صبح حیات فرارسیده، به مانند موجودی است که تحت تأثیر باد ناپایدار از بین رفته است.

هوش مصنوعی: به خاطر احتیاط به دوستی‌های ناپایدار و نادرست نباید اعتماد کرد، زیرا ممکن است در این دوستی‌ها آسیب ببینی. بهتر است به افرادی که شایسته دوستی هستند نزدیک شوی و از رفاقت با کسانی که به آنها اعتماد نداری، دوری کنی.

هوش مصنوعی: به خاطر مهربانی بی‌پایه و اساس او مطمئن نباش، چون زمانه گاهی شکارچی است و گاهی شکار.

هوش مصنوعی: این جوان مانند گلی است که برای گلچینی جذابیت دارد. هر صبح، بلبل به خاطر زیبایی او با صدای دلنشینش به فریاد درمی‌آید.

هوش مصنوعی: سرت را که برای آرامش دنیا در اختیار داری، مراقب باش زیرا زیر تیغ قاتل قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر هدف و مقصود فقط ویرانی است، دیگر چه نیازی به ساختن قصر و باغی بزرگ و باشکوه وجود دارد؟

هوش مصنوعی: اگر به دنبال راه درست و راست هستی، نه باید مسیر مجذوبان و خوشگذرانان را دنبال کنی و نه راه زاهدان و عابدین را.

هوش مصنوعی: در این لحظه که نفس در سینه‌ام به شدت تنگ شده و احساس می‌کنم زمان مرگ نزدیک است، به تو پناه می‌برم که یاری‌ام کنی، زیرا اکنون زمانی است که به کمک نیاز دارم.

هوش مصنوعی: سخن هرچند قیمتی و باارزش باشد، بر دل نادان تأثیری نمی‌گذارد، مثل این که پتک آهنگری نتواند به دل فردی بی‌فهم نفوذ کند.

هوش مصنوعی: خداوند هیچ کس را در این دنیا راحت نیافریده است. چگونه ممکن است کسی از دل‌زدگی و مشکلات زمانه احساس شادی کند؟

هوش مصنوعی: تو هنوز در بیان و گفتار به اندازه کافی حرفه‌ای نشده‌ای و مانند کودکی هستی که برای یادگیری نیاز به کمک و هدایت معلم دارد.