هوش مصنوعی: دوستی از من خواسته که درباره یک مثل توضیح بدهم، این مثل به کیفیت تشبیه انسان‌ها به یک نوع سوسک اشاره دارد.

هوش مصنوعی: هرچند این ذره کوچک و بی‌اهمیت نمی‌تواند مشکلاتی را که مولای محبت دارد، برطرف کند.

هوش مصنوعی: اما به خاطر نادانی و کمبود دانایی، سعی کردم تا مشکلی که بی‌پاسخ مانده بود را پیدا کنم.

هوش مصنوعی: قلم را به دست گرفته‌ام و او را به عنوانی می‌سازم تا بخشی از یک اصل کلی به وضوح نمایان شود.

هوش مصنوعی: عمر انسان مانند مخلوقی بیچاره است که در میان زباله‌ها و فضولات زندگی می‌کند و این زندگی به روزها، هفته‌ها، ماه‌ها و سال‌ها تقسیم شده است، که همه‌چیز در حال گذر و مختل شدن است.

هوش مصنوعی: به جای اینکه به زندگی و کارهایمان بپردازیم، بهتر است به جمع‌آوری تجربیات و لذت بردن از زیبایی‌های زندگی و وجود توجه کنیم؛ زیرا هیچ کار دیگری به اندازه این مهم نیست.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که چیزهای بی‌ارزش و پست هنوز از مصدر چیزهای باارزش و محترم جدا نشده‌اند، مانند اینکه فرزند عزیز هنوز در آغوش مادرش به طور محکم در قرار دارد. در واقع، این تصویر بیانگر پیوستگی و ارتباط عمیق میان چیزهای با ارزش و موارد ناپسند است.

هوش مصنوعی: مردی با آرزوی زیاد، با شوق و اشتهای فراوان به میدان جنگ می‌رود و با سختی‌هایی مواجه می‌شود که به نوعی به زیر پا گذاشتن ارزش‌ها و فضایل او منجر می‌شود، همان‌طور که گرشاسب، پهلوانی بزرگ، با چالش‌های سخت دست به گریبان می‌شود.

هوش مصنوعی: او با مهربانی و نازکی به سر، سینه، پا، شکم، پهلو و دست او دست می‌زند و او را به سمت سوراخ می‌برد.

هوش مصنوعی: زمانی که در خانهٔ سوسک خسته و لنگ وارد شود، فضله‌اش به عقب برمی‌گردد و دوباره به نقطهٔ اول می‌غلتد.

هوش مصنوعی: اهل دنیا مانند حشره‌ای هستند که در زباله‌ها زندگی می‌کنند و همان‌طور که فضولات قبر را حفر می‌کنند، زندگی آن‌ها فقط به دنبال آرزوهای طولانی و بی‌فایده سپری می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که به دنبال عزت و مقام باشد، مانند الاغی که در گل و لجن گرفتار شده، در دریای بی‌خبری و غفلت غرق است.

هوش مصنوعی: عمر ارزشمند خود را صرف خواسته‌ها و آرزوهای بیهوده کرده است.

هوش مصنوعی: نه به حسرت گذشتۀ عمر مشغول باشیم و نه به انتظار آماده شدن برای درمان و عمل در آینده.

هوش مصنوعی: گاهی در حال بافندگی و زندگی در شهر و روستا هستم، گاهی هم در مسیر دزدی و عبور از تپه‌ها و کوه‌ها.

هوش مصنوعی: انسان گاهی به شکل پنهان در دام شک و تردید می‌افتد و گاهی به عبادت‌های ظاهری مشغول می‌شود. گاه چشم بصیرت دارد و حقیقت را می‌بیند و گاه در تاریکی جهل به سر می‌برد و نمی‌تواند درست تفکر کند. برخی مواقع هم در وضعیتی گیج و منگ قرار می‌گیرد و نمی‌تواند راه درست را پیدا کند.

هوش مصنوعی: هر لحظه برای به دست آوردن لقمه‌ای نان، انسان ممکن است دچار سختی و ناتوانی شود، گاهی راه پیش می‌گیرد و گاهی از حرکت باز می‌ماند.

هوش مصنوعی: همه مانند مگس‌ها که به شیرینی عسل جذب می‌شوند، در لذت‌های دنیا غرق شده‌اند و سرهایشان را در آن فرو برده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر تلخی و رنجی که هر زن بیوه تحمل می‌کند، او در هر لحظه در تلاش برای تدبیر و چاره‌جویی است، مانند روباه حیله‌گر که به دنبال فریب و نیرنگ است.

هوش مصنوعی: در تلاش برای ساختن و تزیین جسم خود هستی، غافلی از این که ممکن است مرگ به ناگاه به سراغت بیاید و بر آنچه ساخته‌ای تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: از روی محبت به عزازیل، مرید می‌شود و به خاطر فراوانی گناه، با خداوند در جدل می‌کند.

هوش مصنوعی: هر وقت که موجودی مانند بوزینه با چنگال خود لباسش را پاره کند و از جنگل بیرون بیاید، نشان‌دهنده‌ی حال و وضعیت اوست.

هوش مصنوعی: در زمان بخشش و انفاق، نفس انسان ممکن است وسوسه‌اش کند. ای آقا، حواست باشد که به این وسوسه‌ها پاسخ منفی بدهی تا به ورطه‌ی ناامیدی و درماندگی نیفتی.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی همیشه با چالش‌ها و مشکلات زیادی روبه‌رو هستیم که می‌توانند باعث خواب‌زدگی و غفلت ما شوند. در این میان، زمان‌هایی وجود دارد که باید با انرژی و شوق بیشتری به عبادت و پیروی از دستورات دینی بپردازیم و از تنبلی و سستی دوری کنیم.

هوش مصنوعی: با زال همراهی در شادی و خوشی، اما غافل از زمان رحلت و مرگ که به سرعت نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: طرز رفتار او همیشه در جستجوی طلا و نقره است و ویژگی‌های او همواره یادآور حریر و مخمل است.

هوش مصنوعی: شاید درد و زخم دل یک شخص خسته نتواند به بهبود و درمان یک دل دیگر کمک کند و در نهایت هیچ چیزی نمی‌تواند سرانجام برخی از افراد را تغییر دهد.

هوش مصنوعی: ناگهان پیام‌آور مرگ به دروازه‌اش رسید و امیدها و آرزوهایش را تحت تأثیر قرار داد.

هوش مصنوعی: عسل در دهان او طعم شیرینی دارد، اما از ترس تلخی زهر، ناگهان او را به یاد تلخی‌های زندگی می‌اندازد.

هوش مصنوعی: انسان تمام دارایی و تلاش‌هایش را جمع می‌کند، اما در پایان باید با دستان خالی و با درد و زحمت به دنیای دیگر برود و در قبر جا بگیرد.

هوش مصنوعی: سپس از دانه‌ی کوچک خردل و مقدار کم و زیاد، به دنبال حساب و کتاب می‌گردد؛ چراکه خداوند بزرگ و با عزت است.

هوش مصنوعی: اینکه با سکوت به این مکان بیایی و بروی، نشانه‌ای از خراب نشدن آن به حساب می‌آید. ای کاش این فرصت نصیب من و تو می‌شد از روز اول.