صامت بروجردی » کتاب المواد و التاریخ » شمارهٔ  ۳۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در سایه رحمت تو تا جا دارم</p></div>
<div class="m2"><p>از زشتی کار خود چه پروا دارم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من عاصی‌ام و تو ملجا هر عاصی</p></div>
<div class="m2"><p>از آتش دوزخت چه پروا دارم</p></div></div>

شمارهٔ  ۳۲

در سایه رحمت تو تا جا دارم
از زشتی کار خود چه پروا دارم
من عاصی ام و تو ملجا هر عاصی
از آتش دوزخت چه پروا دارم

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده از رحمت و بخشش خداوند سخن می‌گوید و بیان می‌کند که با وجود زشتی‌های خود و گناهانش، از عذاب و عواقب آن‌ها نگران نیست زیرا به خداوند پناه برده است. او خود را عاصی می‌داند، اما با ایمان به رحمت خدا، اطمینان دارد که در برابر آتش جهنم ایمن است.

شمارهٔ  ۳۰

شمارهٔ  ۳۱

هوش مصنوعی: در سایه رحمت تو که همیشه بر من فرمانرواست، تا زمانی که در این دنیا هستم، از زشتی‌های کارهایم هیچ نگرانی ندارم.

در سایه رحمت تو تا جا دارم

از زشتی کار خود چه پروا دارم

هوش مصنوعی: من گناهکار هستم و تو پناهگاه هر گناهکاری هستی؛ از آتش جهنم نگران نیستم.

من عاصی‌ام و تو ملجا هر عاصی

از آتش دوزخت چه پروا دارم

شمارهٔ ۳۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده