هوش مصنوعی: هر کسی که در دنیا دچار درد و رنج شود، باید به یاد مصیبت و سوگ فرزند پیامبر باشد.

هوش مصنوعی: کسی که در غم تو در بهشت شب و روز اشک حسرت بر چهره‌اش می‌ریزد، می‌تواند اشک‌های پیامبر (مصطفی) را هم بیشتر کند.

هوش مصنوعی: کسی که در روز قیامت، در نجف چهره شیر خدا را مشاهده کند، به خاطر لب خشک و حسرت‌بارش به شدت محزون خواهد بود.

هوش مصنوعی: آن کسی که تا قیامت از رنج و مصیبت خود به یاد می‌آورد و به تعبیر دیگر، همواره در دلش غم و اندوهی بزرگ دارد.

هوش مصنوعی: کسی که به دلیل تشنگی و درد گلوی خود، در کنار نهر فرات ناله‌ای سر می‌دهد، اگر شرمنده باشد، آن شرمندگی را به خاطر روی ساقی کوثر احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: فرزند تنها و عزیز فاطمه به کوفه آمد تا راهنمایی کند و امت گمراه را به راه راست هدایت نماید.

هوش مصنوعی: زمانی که قرار بود جانم را تحویل دهم، نمی‌دانم چرا اجازه ندادند که حتی یک لب از آب مراد و خوشی‌های زندگی بنوشم.

هوش مصنوعی: من فرزند پیامبر را به دست خودم گرفتم و به خدا قسم اگر کافر باشد، چنین ظلم و ستمی بر کافر نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس تا به حال ندیده است که برای کشتن یک انسان غریب و بی‌کسی، دشمن بی‌وفا این‌قدر آماده و تجهیز شده باشد.

هوش مصنوعی: پس از آن، در برابر چشمان قره‌العین بتول، سرهای هفتاد و دو نفر را از بدن جدا کردند.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر جوانی اشاره شده است که در روز عروسی‌اش با عروس، به طور ناخواسته با مرگ مواجه می‌شود و همچون قاسم، جوانی ناگهان با سرنوشت سختی روبرو می‌گردد. این تصویر به نوعی از تضاد و ناگهانی بودن حوادث در زندگی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: بازوی سقا، حضرت عباس (ع) که به عنوان پرچمدار عاشورا شناخته می‌شود، از بدن جدا و بریده شده است. این قطع شدن بازو به نوعی نماد از دست رفتن قدرت و پشتیبانی او در میدان نبرد است. تیغی که می‌زند، او را از نعمت زندگی و جهاد بی‌نصیب کرده و او را به نوعی در مصیبت و ناکامی قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: زنی به نام لیلا به دور از خبر و آگاهی از حال و روز، در حالی که غمگین و دلbroken است، به یاد جوانی زیبا و دلربا به نام علی‌اکبر می‌افتد. احساس او به قدری عمیق و دردناک است که مثل جریانی از آب، تمام وجودش را در برگرفته و او را دچار تلاطم می‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن محنت و سختی‌هایی است که بر خاندان امام حسین (ع) در واقعه عاشورا وارد شد. در آن اشاره به قطره‌ای آب بر روی دستان بابا، به معنای تشنگی و نیاز به آب، و همچنین به تیر بلا که به علی اصغر، فرزند کوچک امام حسین (ع)، اصابت می‌کند، اشاره دارد. این تصویر، آلام و رنج‌های آن روز را به خوبی نشان می‌دهد و بیانگر مظلومیت و بی‌پناهی آنان است.

هوش مصنوعی: شمر بی‌ایمان، بی‌رحمانه در حالی که حضرت علی (ع) تشنه و در حال جان دادن بود، سر مبارک او را از بدن جدا کرد.

هوش مصنوعی: زینب، بی‌خانه و آواره، بر سینه و سر می‌زند و به این سعد، که بدیمن و زشت است، پناه می‌برد.

هوش مصنوعی: گاهی به سمت مدینه می‌رود، گاهی به نجف و گاهی به بقیع. در این مکان‌ها، دل‌نوشته‌هایش را با جدش، پدرش و آرامگاه مادرش درمیان می‌گذارد.

هوش مصنوعی: گاهی برای آرامش و تسلی روح یتیمان، در میان جمع کودکان یتیم، سبط پیامبر حضوری دارد.

هوش مصنوعی: گاهی در زمان‌های مشخص، عابدین بیمار را در دشت کربلا بر روی بستر می‌بیند.

هوش مصنوعی: گاهی برای دیدن خواهرش کلثوم، به شام می‌رود و در این سفر، دلش را غم‌انگیز می‌کند.

هوش مصنوعی: شمر در یک طرف، با نیرنگ و فریب، در دل خیمه‌ها به غارت می‌پردازد و به حریم آن پیامبر، زر و زبور می‌خورد.

هوش مصنوعی: یک سمت نعل سم اسب ظالم، بدن حسین را در زمین قتلگاه به خاک می‌ساید و با خاک می‌آمیزد.

هوش مصنوعی: ساربان که در مسیر خود در حرکت است، باید از زنجیرها و محدودیت‌ها رهایی یابد و از نعمت‌های بی‌پایان خالق بزرگ بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: در این بیت، گوینده به شخصی اشاره می‌کند که در یک بحث یا گفت‌وگوی بی‌احترامی درگیر شده و به یاد محبوبش نیست. او به خاطر یک انگشتر، از مسأله‌ای بزرگ و مهم غافل است. در واقع، این فرد به جای توجه به عواقب و نتایج کارش، درگیر مسائل سطحی و کم‌ارزش شده است.

هوش مصنوعی: هرگز از این ظلم و ستم که بر ما رفته، انتقامی گرفته نخواهد شد و تا ابد این بی‌عدالتی ادامه خواهد داشت، حتی اگر مصیبت‌ها بر ما فشار بیاورد.

هوش مصنوعی: ای شهد کربلا، دست من و دامن تو در کنار هم است. درمان درد من، لطف تو ای سرور، می‌باشد.

هوش مصنوعی: من چه بگویم وقتی تو از حال موجودات آگاه هستی، ای حسرت‌خورنده، تا کی چشمانت از اندوه برمی‌آید؟

هوش مصنوعی: ای مسیحا، از من راضی نباش، زیرا هر لحظه از درد دل و غم‌های دیگرم به تو می‌گویم.