هوش مصنوعی: برادر عزیز، جانم فدای تو، تو با محبت و دلگرمی‌ات می‌توانی خواهر ناراحت را آرامش ببخشی.

هوش مصنوعی: از سرزمین خودت، کوفیان تو را به کوفه آورده‌اند تا جان خود را فدای تو کنند.

هوش مصنوعی: حالت‌های ناخوشایند ستمگران در نهایت برای تیرها و کمان‌ها به پایان می‌رسد، زیرا همه آنها در پی شکار تو هستند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که آسمان به من داده، به دل من با حسرت و درد از غم مرگ پیامبر و جد بزرگت همراه است.

هوش مصنوعی: برادر و پدرم از دستم رفتند و تنها چیزی که دلم را تسلی می‌دهد، زیبایی‌ها و ماهروئی توست.

هوش مصنوعی: هر کس که به من می‌رسید، می‌گفت زینب حسین را می‌شناسد و به او وابسته است، هرچند که از نظر نسب و خانواده، ارتباطی با او ندارد.

هوش مصنوعی: حالا که می‌بینم تو هم همانند عزیزان، اشتیاق شهادت از دل و قرار را گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: قبل از این که به این دشت بیایم و تو را ببینم، از مشکلات و سختی‌هایی که دچارش شده‌ای، باخبر شده‌ام.

هوش مصنوعی: ای کاش که من می‌مردم و نمی‌دیدم کسی را که این‌گونه تنها، بی‌دفاع، و بدون یار و برادر باشد.

هوش مصنوعی: اصغر و عباس و اکبر همه در کنار تو خوابشان برده است، بدون سر و دست و در خون غوطه‌ور.

هوش مصنوعی: در این شرایط خطرناک، دشمنان زیادی وجود دارند و از تمام نقاط راه فرار را برای تو مسدود کرده‌اند.

هوش مصنوعی: چرا که وقتی به چهره‌ات نگاه می‌کنم، دل‌نگران می‌شوم که دل این دختر غریب و بیچاره را به کجا می‌سپاری؟

هوش مصنوعی: من که تنها یک زن هستم، چه کاری از دستم برمی‌آید در حالی که خانواده‌ام به دور از وطن و شهر خود آواره‌اند؟

هوش مصنوعی: من همراه کودکانت به سوی کوفه می‌روم، یا اینکه برای دفن آرامگاهت بمانم.

هوش مصنوعی: افتخار تو در روز قیامت کافی است، اگر حساب تو را نگه دارند و به یاد تو عزاداری کنند.