هوش مصنوعی: وقتی شاه طوس در سرزمین خراسان از سوز آتش زهر به شدت ناراحت و مضطرب شد.

هوش مصنوعی: با نگرانی و چشمانی اشک‌آلود، در حالتی به شدت ناراحت، مشغول بیان احساسات و دردهای خود بود.

هوش مصنوعی: خدایا! من با نبودن سرپرست و درمانگر، در تنهایی و غربت به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: تو از احوال من و این دل پر از درد باخبری، ای حی و بی‌چون.

هوش مصنوعی: ای خدا، به من پناه بده از ستم‌های مامون. چگونه می‌توانم در وقت مرگم به دوری از وطنم تاب آورم؟

هوش مصنوعی: خدایا، من در این دنیا تنها و بی‌یار هستم و به کسی نیاز دارم که به من کمک کند.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر وطن در نگرانی و بی‌قراری است و به دلیل درد و زخم‌های عمیق، قلبم به شدت ناراحت و آشفته است.

هوش مصنوعی: مرگ به سرعت به سراغ من می‌آید و در این بی‌خودگی، شانس و بخت من در خواب به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: خدایا، من به تو پناه آورده‌ام و در تنهایی و بی‌کسی به سر می‌برم، بدون کسی که از من مراقبت کند یا به من کمک کند.

هوش مصنوعی: مرا به خاطر دوری از وطن و به دلیل ظلم و بی‌رحمی مجبور کردند به شهر طوس بروم، در حالی که به تنهایی و بدون حمایت کسی بودم.

هوش مصنوعی: در لحظه‌ی مرگ، به خاطر ظلم و ستمی که از طرف بدها دیدم، هیچ همراهی و یاری نداشتم.

هوش مصنوعی: ای خدا! من در تنهایی و بی‌کسی به سر می‌برم، نه کسی از من مراقبت می‌کند و نه پزشکی برای کمک به من هست.

هوش مصنوعی: من چه کار دیگری انجام دادم جز این که راهنمایی کردم، که حالا درونم پر از زخم و درد است.

هوش مصنوعی: من شخصی ندارم که از او حمایت بگیرم، بنابراین برای رفع مشکلم به تو شکایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: پروردگارا، تنها و بی‌کس هستم و به خاطر بی‌پرستاری و نبود درمانگر در این حال غریبی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: پروردگارا، جز تو هیچ کسی را در این سرزمین ندارم که به من کمک کند و حمایت کند.

هوش مصنوعی: غیر از چشمان پُر از اشکم، هیچ غم و اندوهی ندارم و کسی هم نیست که دردی را با من احساس کند یا به من دل‌سوزی کند.

هوش مصنوعی: پروردگارا، من در غربت هستم و هیچ کس مرا رهبری نمی‌کند و درمانی برای مشکلاتم ندارم.

هوش مصنوعی: ای کاش که بخشش و رحمت تو نصیب بی‌کسی من شود، زیرا جسم من در خاک طوس مانده است.

هوش مصنوعی: در زمان مرگم، بر سر من، چهره‌ای نباید باشد که با چشمان اشکینش مرا تماشا کند.

هوش مصنوعی: خداوندا، من در این دنیا بی‌کس و تنها هستم، بدون کسی که به من کمک کند یا از حال من باخبر باشد.

هوش مصنوعی: کسی را ندارم تا از خراسان برایم پیامی به وطن بفرستد و من با چشمانی اشکبار به فکر وطنم هستم.

هوش مصنوعی: بگوید به تقی که ای همراز جان، سر قبرم بیا و با ناله و گریه بیایید.

هوش مصنوعی: پروردگارا، من در تنهایی و غربت خودم بسیار بی‌کس و بی‌یار هستم، نه مراقبی دارم و نه درمانگری.

هوش مصنوعی: باد صبا به سمت مدینه برود و پیامی از سوی یار به معصومه برساند، با ناله و گریه.

هوش مصنوعی: به من نشان بده که در عذابی عمیق قرار دارم، خواهر عزیزم، خبر از حال و روزم نداشته باش.

هوش مصنوعی: خدایا، من در تنهایی و بی‌کسی به سر می‌برم و نیازی به کسی دارم که از من مراقبت کند یا درمانم کند.

هوش مصنوعی: کسی نیست که برایم درد و اندوهی بیاورد و بر سینه و سرم بزند.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم را در غربت ببندد و با محبت، پاهایم را به سمت قبله هدایت کند.

هوش مصنوعی: خدایا، من در غربت هستم و هیچ کس از من پرستاری نمی‌کند و هیچ طبیبی هم نیست که به من کمک کند.

هوش مصنوعی: حیف است که مسیر زندگی طولانی نیست و عمر ما نیز کوتاه است، ناگهان مرگ به سراغم آمد.

هوش مصنوعی: چشمانم که به خاطر دوستانم که در راه مانده‌اند، پر از اشک و غم است.

هوش مصنوعی: ای خدای من، من در غربت و تنهایی به سر می‌برم و هیچ کس را ندارم که به من کمک کند یا مرا درمان کند.