هوش مصنوعی: ای عزیز، تو همچون گوهر ارزشمندی هستی که به پاکی و عفت حوریان می‌باشی، و خاک درگاه تو محل و مقام است.

هوش مصنوعی: عصمت بزرگ و والای حیات، دختر خوب و نیکو اختر بهترین انسان‌ها است.

هوش مصنوعی: بیا دوباره به من نزدیک شو؛ یک نقشه جدید برایمان بکش که جدایی‌امان را شیرین‌تر کند.

هوش مصنوعی: زمانه به طور مداوم با دشمنی‌هایش، دلتنگی و غم ما را بی‌نوا می‌کند و هر روز بر آنگونه زندگی ما تأثیر منفی می‌گذارد.

هوش مصنوعی: چرا در بستر بیماری به این حال افتاده‌ای و روح‌ات از فعالیت بازمانده است؟

هوش مصنوعی: چرا از دوستی و آشنایی دست کشیده‌ای و چرا به فکر جدایی و دوری از علی افتاده‌ای؟

هوش مصنوعی: چنین می‌گویم که از شدت درد و سوز دل ناله می‌کنم، و تو از جدایی‌ات همچون کاهی بی‌وزن و بی‌اثر خواهی بود.

هوش مصنوعی: آیا در جدایی، چیزی به دست آورده‌ای یا از درد این دوری بی‌خبر هستی؟

هوش مصنوعی: ای عشق من، پرده‌ای که طاقت من را از روی من پنهان کرده است، کنار بزن و به رویدادهای دشوار زندگی من وارد شو.

هوش مصنوعی: کافی است که ما در این دنیای خاکی زندگی کرده‌ایم، حالا که جان من در خطر است، نام جدایی را از زندگی‌ام دور کن.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی صبر را بگذاری کنار و آن را رها کنی، از شدت گریه، همه چیز را به هم می‌ریزی و خراب می‌کنی.

هوش مصنوعی: توان و صبر من به تو وابسته است و امیدم به تو بستگی دارد.

هوش مصنوعی: پس از پیامبر، هر چیزی که از بدکاران عرب مشاهده کردم، ظلم، سرکشی و خشم بود.

هوش مصنوعی: من از هرگونه مشکل و سختی، بدون هیچ گونه نگرانی شاد و خوشحال بودم به خاطر وصالش تو، ای فاطمه.

هوش مصنوعی: اگر دل من آلوده به درد و رنج و غم بود، اما چون تو در کنارم بودی، خاطر من همیشه آسوده و راحت بود.

هوش مصنوعی: وقتی تو از دنیا جدا شده‌ای، بار سفر من به خاطر دوری‌ات به زودی تمام می‌شود و دیگر تحملم تمام می‌شود.

هوش مصنوعی: ای همدم غم‌های پنهانم، تو درمان دردی هستی که بی‌نظم و آشفته‌ام کرده است.

هوش مصنوعی: از تو می‌خواهم که به خاطر عمر از دست رفته‌ام و زحمات سال‌ها و ماه‌ها و هفته‌ها عذرخواهی کنی.

هوش مصنوعی: زمانی که به کلبه‌ام پا گذاشتی، همه‌ی ویژگی‌ها و خصوصیات من را پذیرفتی و با آن‌ها کنار آمدی.

هوش مصنوعی: تو هرگز از درد و رنج لحظه‌ای آسوده نبودی و همیشه در اندوه و ماتم به سر می‌بردی.

هوش مصنوعی: به خانه‌ام آمده‌ای و با دل پر درد و حالتی ناامید، گویی که گرسنه‌ای، بدون هیچ پوششی.

هوش مصنوعی: با چه زحمت‌ها و نگرانی‌هایی، بالاخره به یک زندگی ساده و تأمین نیازهای ابتدایی خود، مثل نان جو، راضی شدی.

هوش مصنوعی: ای رفیق و همدم قدیمی‌ام، وقتی که درد و غمت را بر سینه‌ام می‌گذاری، احساس سختی و غم عمیقی در من به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: در نزد خداوند، ای آفتاب تابان، در بهشت از علی شکایت نکن.

هوش مصنوعی: اما در عین حال، از آن سو، گلوی همسرم در دستان کسی که خوش‌سزا و با وقار است، گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر وفاداری به ظلم و فساد، جانش را در مسجد به خطر انداختند و به اجبار او را وادار به بیعت کردند.

هوش مصنوعی: ای جان، برای حفظ سر تو، حتی پای هر بیگانه را روی من هم بگذار.

هوش مصنوعی: می‌گویند که بعد از تو، در را به روی دخترت باز گذاشتند و او را به عنوان ادامه‌دهنده راهت گرامی داشتند.

هوش مصنوعی: این زمان، فرصتی برای نوشتن نیست؛ بهتر است هرچه را که هست، کوتاه و مختصر بیان کنیم.