هوش مصنوعی: ای چهره‌ات مانند شمعی است که در جمع ما روشنی می‌بخشد، اما وجود تو باعث می‌شود که دل ما آتشین و داغ شود.

هوش مصنوعی: وقتی تو رفتی، درد و غم و اندوه دلم بیشتر شد.

هوش مصنوعی: ای سلسله قریش، سر خود را در زیر دست ما قرار بده، چرا که ما به زنجیرها در آمده‌ایم.

هوش مصنوعی: ای سرور و پیشوای ما، به برکت وجود تو، زندگی و سامان به کلبه‌ی خاموش و ویران ما بخشیده شده است.

هوش مصنوعی: ای چراغ دو چشمانم، اشک‌هایم به خاطر تو جاری شده و پس از تو ما به چه چیزی دست یافته‌ایم؟

هوش مصنوعی: حالا که مهتاب شبیه چهرهٔ زیبای تو شده و در مقابل ماست، چه باید بکنم؟

هوش مصنوعی: این سر و نور تو است که در جمع ما می‌درخشد، مانند نی یا ماه.

هوش مصنوعی: دل مانند قایقی شده که در گل و لای فرو رفته و راه رسیدن به ساحل را گم کرده است.

هوش مصنوعی: این نفس که هنوز در بدن ما باقی مانده، به مانند پرده‌ای شده است که ما را از مرگ دور می‌کند.

هوش مصنوعی: آتش به جان دشمن و دوست می‌زند و فریاد و ناله ما را به هم می‌زند.

هوش مصنوعی: این جمله به مفهوم این است که چیزی یا کسی به آسمان نرفته است تا اینکه او به خدمت ما درآمده است. به عبارتی دیگر، اشاره به این دارد که فردی که انتظارات و آرزوهای زیادی را به دوش می‌کشد، به نوعی به محبوبیت و توجه رسیده و در نتیجه تغییراتی در زندگی‌اش ایجاد شده است.