هوش مصنوعی: عمو، به لب‌های خشک و دل نگران من نگاه کن و درمان بیابی برای این درد و تشنگی من.

هوش مصنوعی: عمو، آیا رسم مردم کوفه این است که مهمان تشنه را در کنار دریا بی آب و غذا بگذارند؟

هوش مصنوعی: عمو، آیا دشت کربلا به مانند تاریکی و ظلمت است که دشمن، آب حیات را بر روی چهره ما بسته است؟

هوش مصنوعی: من کسی را به چنگ آوردم که اگر با ما نباشد، حریم پیامبر را نشکند و مسلمانی را از تشنگی نکشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر آب در این دشت به بهایی جانم باشد، من برای آن به شدت و با التماس جانم را می‌دهم.

هوش مصنوعی: در زندگی، هیچ‌کس جز تو یاری‌دهنده و حامی من نیست. من به‌دلیل حضور تو، با سختی‌ها و مشکلات زندگی روبه‌رو شده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر چه همه در حرم عطش دارند، اما کودکان تاب و صبر زیادی ندارند.

هوش مصنوعی: آب را بیاور و به نیت خوب، مشک را پر کن، زیرا نیاز ما یتیمان به آب رفع می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که باغ و گلستان به حالت پاییز درآمد و دیگر خبری از گل و گیاه نیست، دیگر نخواهی توانست به آرزوی باغ و گلستان و زیبایی‌های آن فکر کنی.