هوش مصنوعی: ای علمدار، من در خون غلتیده‌ام. کجاست پرچم تو که بر خاک به نشانه‌ای از ستمت به نمایش بگذارم؟

هوش مصنوعی: به برادر خود نگاهی بینداز که همان نگاه تو جان تازه‌ای به او می‌بخشد و به زندگی برمی‌گرداند.

هوش مصنوعی: به جای اینکه سر خودت را در برابر تو خم کنم، فرش سم اسب دشمن بر روی بدنت می‌اندازم.

هوش مصنوعی: سر خود را در آب گذاشتی و تا روز قیامت هر لحظه داغ حسین تازه می‌شود.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو و چشمان زیبات، گرچه کمرم خم شده، اگر اشاره‌ای کنی دوباره راست و قامت درست می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر دست تو بریده شود، شرم آب و خروج آن برطرف می‌شود؛ زیرا من می‌خواهم با سکینه در حرمت و احترام بروم.

هوش مصنوعی: بدن تو به قدری از تیرهای دشمن آسیب دیده که حتی یک بال زدن هم تو را به باغ خوشبختی نمی‌برد.

هوش مصنوعی: اگر از عشق تو بسوزم، چه کار می‌توانم بکنم؟ و اگر از غم تو ناله نکنم، چه کنم؟

هوش مصنوعی: اگر دل‌ات از درد و رنج بودن بی‌یار من نسوزد، ای یار، لطف و کرمت را به من نشان بده و مرا از حال افسردگی خارج کن.