هوش مصنوعی: ای کسی که روزگاری را با زیبایی و آرامش گذرانده‌ای، در دنیای زندگی خود به قدری خوشبخت و سرزنده بودی که بر دوش مصطفی، همراه با لبخند مانند دانه‌های لعل، جا داشت.

هوش مصنوعی: خضر که خود مردی حکیم و داناست، راهنمای تو بود؛ حال چرا در لحظه‌ای که باید بمیری، همچنان تشنه زندگی و حیات بودی؟

هوش مصنوعی: هرگز فراموش نخواهم کرد که تو در کربلا در حالی که زیر شمشیر بودی، به تشنگی و عطش خود اشاره کردی تا زمانی که جان در بدن داشتی.

هوش مصنوعی: او در نهایت به دست شیطان افتاد، ای سلیمان که بر تمامی جهان حاکم بودی و سلطنت داشتی.

هوش مصنوعی: بر اثر سیلی‌های سختی که به یتیمان زده می‌شود، تمام محبت‌ها و احسان‌هایی که به آنها کرده‌ای، تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر آن پیراهن کهنه از بدنت جدا نشده بود، پس چرا در کربلا بدنت عریان بود؟

هوش مصنوعی: چرا از بدنت آن پیراهن قدیمی را کج نشان دادی، در حالی که بر خاک کربلا بدنی عریان داشتی؟

هوش مصنوعی: چرا گردن خود را به طرز افسرده و کج در مقابل دشمن نشان دادی؟ مگر اینکه دور خود موهای پریشانی داشتی و از آن‌ها به خوبی مراقبت نمی‌کردی؟

هوش مصنوعی: ای برادر، خواهر تو را در حالتی دیده‌ام که اگر حجابش را داشت، می‌توانستم بگویم که بی‌کفن و در میان بیابان بدنش را می‌دیدم.

هوش مصنوعی: شمر را دیدی که به خونت تشنه بود، ای تشنه لب! چطور می‌توانستی هنوز به آب چشم داشته باشی در حالی که او نامسلمان بود؟

هوش مصنوعی: در آداب مهمان‌نوازی، حرمت و احترام به مهمان بسیار اهمیت دارد. انسان‌های شایسته نیازی ندارند که مهمان را در شرایط سخت و نامناسب قرار دهند. باید به مهمانی که به خانه‌ات آمده، توجه و محبت کرد و او را در شرایط خوب و دلپذیر پذیرا بود.

هوش مصنوعی: تا روز قیامت، بر تو پنهان است که جزایت چه خواهد بود. در این مصیبت، چشمانت را گریان نگه داشتی.