هوش مصنوعی: ای لب تشنه، به‌سوی آب برو! حسین جان، جان من در این راه به‌دست شمشیر بی‌رحم حسین جان سپرده شده است.

هوش مصنوعی: غم و درد تو به اندازه‌ای عمیق است که دل و جان را تا روز قیامت مملو از ناراحتی کرده است، حسین جان.

هوش مصنوعی: هر ظلم و ستمی که زمانه به وجود آورد، به خاطر تو و برای تو انتخاب شد، ای حسین جان.

هوش مصنوعی: در لحظات تنهایی و بی‌کسی، هیچ کس را پیدا نکردم که در هنگام سوار شدن به من کمک کند، جز حسین جان که رکابم را گرفت.

هوش مصنوعی: چرا از کوفیان درخواستی نداری که جواب حسین جان را بدهند، در حالی که فقط یک قطره آب خواسته بودی؟

هوش مصنوعی: آیا تو فرزند بوتراب نبودی؟ پس چرا جای تو بر روی سر حسین جان نشسته است؟

هوش مصنوعی: آه، که در روز عروسی‌ام، به خاطر عشق و فدای حسین، پایم را با خون خود رنگین کردم.

هوش مصنوعی: لیلا با ناله‌های خود، قلب سنگی صبر حسین را تحت تأثیر قرار داده و او را به شدت آشفته کرده است.

هوش مصنوعی: پیکر پاکت بدون کفن و غسل به مدت سه روز در آفتاب مانده است.

هوش مصنوعی: محل زندگی کوچک‌تر به گاهواره قبر تشبیه شده است و مادر پیر او با یاد حسین جان در آنجا مشغول ذکر و ذکرهایش است.

هوش مصنوعی: شرط انسانیت این است که شمر، با چهره سیاه و زشتش، چهره زینب را از نظرها پنهان نکند. حسین جان، این کار شایسته نیست.

هوش مصنوعی: دست تو را سوار کار از این درد و غم جدا کرد و این موضوع باعث شد که دل پیامبر مانند کباب بسوزد و در آتش ناراحتی بسوزد.

هوش مصنوعی: جایگاه آشپزخانه خولی کجا و مقام والا و روشن حسین کجاست؟ ای حسین، از این درد و رنجی که بر تو رفته، فریاد می‌زنم.

هوش مصنوعی: خاموشی و بی‌صدا بودن، در حالیکه با چشمانی اشکبار درباره‌ی غم تو شکایت می‌کند، تا اینکه در روز حسابرسی، حسین نیز در صفی بایستد.