هوش مصنوعی: زینب گفت: ای یاور ما، ما رفتیم و تو می‌دانی که دل‌مان چه حالتی دارد و چه غم‌هایی را به دوش می‌کشیم.

هوش مصنوعی: حالا که حال خوشی نداریم و سرنوشت نامساعدی داریم، باید ببینیم سرانجام ما را به کجا می‌برد و چه سرنوشتی در انتظارمان است.

هوش مصنوعی: هر جا که برویم و پا بگذاریم، با تمام وجود از دل و جان، یک پیام‌رسان از طرف تو را خواهیم فرستاد تا پیامی از تو به ما برساند.

هوش مصنوعی: کربلا به خاطر تو و شام غم‌انگیز است. ما در حالتی هستیم که آرزو می‌کنیم راحتی و آسایش با تو باشد و امیدواریم خداوند یار و یاور ما باشد.

هوش مصنوعی: دل ما آرام نمی‌گیرد و این مردم به ما می‌خندند. قضاوت ناانصاف و ستمگرانه‌ای بر ما حاکم است.

هوش مصنوعی: اگر شمر به ما آسیبی برساند یا تیر خنجرش، کعبه را هدف قرار دهد، باز نمی‌توانیم لحظه‌ای از عشق تو غافل شویم.

هوش مصنوعی: چشم‌ها از ما چیزی نمی‌پرسند، اما با این حال، کسی مانند سعد به ما حسادت می‌کند، به خاطر آن‌چه که از صحبت‌های دل‌نشین‌مان بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: در این سفر شبانه، هیچ همراهی با ما نیست و بوی خراب زلف تو تنها چیزی است که ممکن است راهنمای ما شود.

هوش مصنوعی: دل بی‌صدا و آرامم، در پی شتر زینب رفته است. خوشا به حال آن روزی که او به سلامت به نزد ما بازگردد.