هوش مصنوعی: به دل نگاهی به کربلا بینداز، جایی که حسین در تشنگی‌اش به خاطر ظلم کوفیان فریاد می‌زند و برخی از اوضاع به وضوح دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: کشتی حیات به دلیل ظلم و ستم برخی افراد در گل و لای گرفتار شده است، مانند دریا که در کربلا موج‌های بی‌پایانی دارد.

هوش مصنوعی: سکینه در نینوا به خاطر تشنگی مانند نی ناله می‌زند، غافل از این که در چشمان خود آبی جاری دارد.

هوش مصنوعی: شگفتی ندارد که زینب در جوانی و در حضور نزدیکانش اشک بریزد، زیرا او نمی‌تواند از شدت غم دلش را پنهان کند.

هوش مصنوعی: لیلا دیگر جوانی و زیبایی سابق را ندارد و تبدیل به فردی پخته و پیر شده است. در دل او، غم و داغ جدایی از جوانی و عشق حقیقی سنگینی می‌کند و مانند خار بر پایش می‌زند.

هوش مصنوعی: بدن جوان و زیبای زهرا در وسط میدان، در برابر تابش آفتاب، از تیرهایی که پرتاب می‌شود، سایبانی ندارد و برهنه است.

هوش مصنوعی: علی اصغر در دستان پدرش به شدت گریه می‌کرد و ناگهان به سکوت فرو رفت. قضا و قدر به این حالت او اشاره کرد و گفت که این بلبل در حال ناله و شکایت از باغبانش است.

هوش مصنوعی: عروس قاسم در شب عروسی خود، با حالتی غمگین و چهره‌ای مانند گل ارغوانی که به خاطر تلخی و غم رنگ باخته، در اتاقی پر از اندوه و لباس‌هایی به رنگ کهربایی دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر حسین، در کوفه با تمام مشکلاتی که داشت، مهمان کسی شود، می‌بیند که در آنجا شخصی بی‌حیایی مثل خولی وجود دارد که به عنوان میزبان او عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که بهار شادی و خوشی به پایان می‌رسد و به عزاداری برای آینده‌ای پرچالش و نگران‌کننده می‌پردازیم، چشمان‌مان پر از اندوه و اشک می‌شود.