هوش مصنوعی: اشک من به غبطه رود فرات است و سرابش مثل خون می‌باشد. ای پروردگار، این دریا چه دریاهایی است که آبش رنگ خون دارد؟

هوش مصنوعی: در زمین کربلا، هر لحظه وضعیتی مانند دریا وجود دارد، اما در این دریا، تمامی موج‌ها و حباب‌ها از خون شکل گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: از باغ نبی، گلابی به دست آمده که نمی‌دانم آن گل چه بوده است، اما گلابش شبیه خون است.

هوش مصنوعی: این جشن و شادی، خوشی و عروسی نیست که برای قاسم برپا شده است. اگر هم عروسی وجود دارد، چرا رخش خونین است؟

هوش مصنوعی: اگر شخصی که در پی حقیقت و معنویت است، به او آب گران‌بها و معنوی نرسد، با دلی تشنه و بی‌نوا می‌میرد. او برای دستیابی به فیض و برکت‌های الهی، حتی از جان خود نیز مایه می‌گذارد.

هوش مصنوعی: چرا زینب، که نماد وفا و محبت است، در جمع ما نیست؟ چرا صورتش را با چادری نپوشانده که این چادر نشان‌دهنده غم و اندوه اوست؟

هوش مصنوعی: این جمله بیان می‌کند که آنچه از چشمان آرام و بی‌صدا بیرون می‌آید، فقط کلمات و نوشته‌های بی‌روح نیست، بلکه احساسات عمیق و دردهایی در دل وجود دارد که در خامه، دفتر، دیوان و کتاب به صورت خون و رنج نمایان شده‌اند. به عبارت دیگر، آنچه نوشته می‌شود، تنها بیان کننده کلمات نیست، بلکه نشان‌دهنده غم و رنج عمیق‌تری است.