هوش مصنوعی: آه، چه دردناک که زمان جز آشفتگی و تغییر هیچ چیزی ندارد و از ظلمی که بر پادشاهی که در تشنگی است روا می‌شود، هیچ راهی برای دوری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: زیر شمشیر حسین، با گلویی تشنه، حسادت و انحطاط را ببین که نوه پیامبر حتی نیم جرعه‌ای آب ندارد.

هوش مصنوعی: آیا در دشت نجف، شیر حق که خندق خیبر را شکسته است، از حال حسین، پسر ابوطالب، بی‌خبر است؟

هوش مصنوعی: برو به نجف و به پسرعم احمد بگو که جراحت حسین دیگر اهمیت ندارد و دلیلی برای نگرانی نیست.

هوش مصنوعی: بدنی که شرافتش بر آسمان‌ها و فرشتگان است، اکنون ببین که سایه‌اش تنها زیر تابش خورشید قرار دارد.

هوش مصنوعی: بدنی که مقامش بر دوش پیغمبر بوده، اکنون در زیر خاک هیچ چیز ندارد.

هوش مصنوعی: ای نسیم، به شهر مدینه برو و به حضرت زهرا بگویید که زینب در تنهایی و بدون پناه است و چهره‌اش پوشیده نیست.

هوش مصنوعی: بیا ببین که سکینه، دختر امام حسین (ع)، از شدت اندوه و مصیبت، حتی از کعبه نیز شکایت نمی‌کند و تاب و توان بیان دردش را ندارد.

هوش مصنوعی: گرچه مرگ اکبر باعث ناراحتی لیلا شده، اما او نمی‌تواند احساسات خود را به زبان آورد و دلیلی برای اعتراض ندارد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه غم و اندوه عباس مانند کمان کثیف کلثوم است، اما خبری از شام و موسیقی و ساز و آواز نیست.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه فاطمه در غم و اندوه قاسم نشسته است، اما خبری از شادی و سرور در مجلس شراب ندارد.

هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره به این است که در شرایطی که فضایی پر از ظلم و ستم وجود دارد، در حالی که قرآن و حقیقت در حال خوانده شدن و تلاوت است، سرهای بریده و مظلومان همچنان صدای حق و پیام‌های الهی را فریاد می‌زنند و از ظلم یزید که نماد ستمگری است، با خشم و اعتراض یاد می‌کنند. این جمله نشان‌دهنده‌ی مظلومیت و ایستادگی در برابر طغیان و سرکشی است.

هوش مصنوعی: بیت اشاره به حالتی از غم و اندوه دارد که فرد را به‌گونه‌ای دچار کرده که دیگر برایش خواسته‌ها و نیازهای روزمره مثل خواب و غذا اهمیت ندارد. در واقع، این احساس غم آن‌قدر او را فراگرفته که از دنیای مادی و لذت‌های آن فاصله گرفته و به عالم دیگری رفته است.