هوش مصنوعی: خواهر، برو و توکل کن به خدا؛ او در کنار توست و می‌داند که چقدر ناراحتی و غم در دل داری.

هوش مصنوعی: خواهر عزیزم، برو به سمت شام. در هر گام، درد و رنجی که از کوفه برمانده، انتظار تو را می‌کشد و تو را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: خواهر، برو که ساز و چوب شکنجه‌گران برای گرفتن جان ناتوان تو آماده شده‌اند.

هوش مصنوعی: خواهر، برو که ناله و اندوه یتیمان در بیابان خواهد بود، چراغ روشنی عقل در شب‌های تاریک تو.

هوش مصنوعی: خواهر، برو که به خاطر تو، زمین خاکستری و غمگین شده است.

هوش مصنوعی: در سفر شام، محبوب تو به خاطر مورد توجه قرار گرفتن، نقش نگهبانی را بر عهده گرفته است.

هوش مصنوعی: اگر نتوانستم در کنار تو باشم و همراهیت را نداشتم، از من خشمگین نشو. این عدم همراهی، سبب شرمندگی من نسبت به توست.

هوش مصنوعی: هر جا که بروی، مانند عباس، تو را همراهانی چون شمر و سنان در سمت راست و چپ خواهند بود.

هوش مصنوعی: اگرچه بدن من بر زمین افتاده است و غم مخور، اما سرم همچنان در نظر تو باشد و اشک‌هایت را ببیند.

هوش مصنوعی: به جان تو و سکینه و کلثوم و عابدین، نگذار اجازه دهند که لحظه‌ای از کنارت دور شوند.

هوش مصنوعی: پس از مرگ تو، اشک‌های چشمانم به آرامی مانند جیحون به سمت مزار تو سرازیر خواهند شد.