هوش مصنوعی: ای حسین، جانم فدای نام پر از غم تو شده است. دل ما به خاطر اندوه عمیق و جانکاه تو، به شدت آتش‌ گرفته است.

هوش مصنوعی: ای که به راه حقیقت قدم گذاشته‌ای، ما شیعیان فدای خاک پای تو هستیم.

هوش مصنوعی: حیف که ای کاش بدن ما در برابر تیغ تیز تکه‌تکه می‌شد و همچنان پاره‌پاره باقی می‌ماند، مانند اجزای تو که چون گل زیبا و لطیف‌اند.

هوش مصنوعی: ای سخن خداوندی، زمانی که در سرزمین کافرین قرار گرفتی، اجزای تو به دلیل ظلم و ستم نادانان از هم جدا و پخش شد.

هوش مصنوعی: ای کاش دل ما پر از درد و زخم می‌شد، از ضربه‌های شمشیر و تیرهای سه‌شعبه، تا تنها تو را به یاد آوریم و دور تو بچرخیم.

هوش مصنوعی: ای کاش خاک زمین بر سر همه انسان‌ها، چه پیر و چه جوان، می‌ریخت و همه در گرد و غبار و خون فرو می‌رفتند، اما نعمت و توجه تو به ما پایدار بود.

هوش مصنوعی: ای کاش تمام آب‌های دنیا مانند سراب می‌شدند، زمانی که لب‌های تو از تشنگی خشک شده بود.

هوش مصنوعی: هر چشمی به خاطر غم تو پر از اشک شده و همچنان که جهان در اثر این مصیبت دچار طوفان شده است، دل‌ها از درد تو در حال ویرانی هستند.

هوش مصنوعی: ز گریبان خود چاک می‌کند و از بهشت به خاطر غم خیرالنسا فریاد می‌زند که از تنهایی و بی‌کس بودن به کمک می‌طلبد.

هوش مصنوعی: زمین کربلا به مقام و ارج و نزدیک‌تر از عرش خداوند رسید، زیرا که زیبایی قامت تو از بالای زین افتاد.

هوش مصنوعی: شمر که از منبع دانش خدا سر برداشت، روانه غارت شد و از هر سو دشمنان تو را احاطه کردند.

هوش مصنوعی: ای کاش آسمان و زمین ویران می‌شد و در عوض، محل اقامت تو هرگز از آتش دشمن بی‌پروا سرشار نمی‌گردید.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم با چه قلب بی‌دینی آن شخص بدجنس، موهای خوش‌بو و زیبا تو را بر روی خاکستر قرار داد.

هوش مصنوعی: شرایط و وضعیت وفاداران به تو به گونه‌ای است که برای ستایشگران تو از سوی خداوند یکتای تو مقدر شده است.

هوش مصنوعی: امروز ای امام با کرامت، یک بند از ادبیات را نیکو کن و باقی آن را برای وعده فردا بگذار.

هوش مصنوعی: اما در روز قیامت، بسیار آرزو دارم که در جایی قرار بگیرم که محل تو باشد.

هوش مصنوعی: این خواسته ممکن است به نظر بی‌خودی و نامناسب بیاید، اما برای اراده بزرگ تو چندان سخت نیست.