هوش مصنوعی: دل‌هایی که از عشق سرشار نیستند، ای خدا، آن‌ها را پُر از غم و اندوه کن و از سرزمین محبت، خسته و گیج و سردرگم، بیرون‌شان آور.

هوش مصنوعی: سری که به خاطر زیبایی و جذابیت لیلی دچار شیدایی شده، همچون مجنون بی‌چاره و سرگشته، باید به دشت دیوانگی‌اش پرتاب شود.

هوش مصنوعی: اگر غم تو به اندازه‌ی کوه بیستون در دلم نباشد، همچون خیمه‌ای بی‌خانمان و بدون ستونی می‌شوم.

هوش مصنوعی: نمی‌گویم که عشق و حرارت وجودم را کاهش بده، چون اگر می‌خواهی بسوزی، هر چه که می‌توانی، شعله‌اش را بیشتر کن.

هوش مصنوعی: نیکو نیست که پرنده‌ای در قفس زندگی کند و از آزادی محروم شود؛ گاهی باید او را به باغ و دشت ببری تا از زیبایی‌ها و آزادی زندگی بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که از راه دوستی ما را منع کند، باید بداند که همچون بختش، در چاله‌ی پشیمانی سقوط خواهد کرد.

هوش مصنوعی: این شخصی که به زردی و زخم‌هایش اشاره شده، در حال حاضر بسیار ناراحت و غمگین است. برای فهمیدن حال او، نگاهی به درد ناشی از دوری‌اش بینداز و به درونش سفر کن تا ببینی چه احساساتی را تجربه می‌کند.