صامت بروجردیشمارهٔ ۶۱
بس که در باغ رخت محو تماشا ماندیم
بی‌خبر از همه نیک و بد دنیا ماندیم
شد تهی دایره عشق تو از بوالهوسان
ما چو پرگار بجا بر سر یک پا ماندیم
بیم غرقاب نداریم که مانند حباب
از سبکباری خود بر سر دریا ماندیم
بوی خیری نشنیدیم از این همسفران
ز آن برندان وطنی که و تنه ماندیم
همه کس معترف قبله ابروی تو شد
ما ز بدبختی خود بر سر حاشا ماندیم
کس ندانست که خاصیت گمنامی چیست
ما در این راه به همراهی عنقا ماندیم
همه کس معتکف کوی فنا شد (صامت)
ما ز کوته نظری بر در دل‌ها ماندیم
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن (رمل مثمن مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: سید صادق هاشمی
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
بس که در باغ رخت محو تماشا ماندیم
بی‌خبر از همه نیک و بد دنیا ماندیم
هوش مصنوعی: مدت زیادی است که در زیبایی‌های چهره‌ات غرق شده‌ایم و آن‌چنان سرگرم تماشا شده‌ایم که از همه خوبی‌ها و بدی‌های دنیا بی‌خبر مانده‌ایم.
شد تهی دایره عشق تو از بوالهوسان
ما چو پرگار بجا بر سر یک پا ماندیم
هوش مصنوعی: دایره عشق تو از افرادی که فقط به دنبال لذت و هوس هستند خالی شده است. ما مانند یک پرگار که بر روی یک پا ایستاده، در این شرایط ماندیم.
بیم غرقاب نداریم که مانند حباب
از سبکباری خود بر سر دریا ماندیم
هوش مصنوعی: ما نگران غرق شدن نیستیم، چون همانند حبابی که به خاطر سبکی‌اش بر روی دریا شناور است، قرار داریم و راحت و سبک‌بار هستیم.
بوی خیری نشنیدیم از این همسفران
ز آن برندان وطنی که و تنه ماندیم
هوش مصنوعی: از این همراهان هیچ نشانه یا خبری خوب نداشتیم و از آن وطن، فقط خود را به تنهایی حس کردیم.
همه کس معترف قبله ابروی تو شد
ما ز بدبختی خود بر سر حاشا ماندیم
هوش مصنوعی: همه افراد به زیبایی و جذابیت ابروی تو اعتراف کرده‌اند، اما ما از بدبختی خود نتوانسته‌ایم این را بپذیریم و همچنان در انکار و حاشا مانده‌ایم.
کس ندانست که خاصیت گمنامی چیست
ما در این راه به همراهی عنقا ماندیم
هوش مصنوعی: هیچ‌کس ندانسته که چه ویژگی‌ای در ناشناسی وجود دارد. ما در این مسیر به همراهی موجودی افسانه‌ای و نادر باقی ماندیم.
همه کس معتکف کوی فنا شد (صامت)
ما ز کوته نظری بر در دل‌ها ماندیم
هوش مصنوعی: همه افراد به سمت دیار زوال و فنا روی آورده‌اند، اما ما به خاطر محدودیت دیدگاه‌مان در دل‌ها و احساسات‌مان جا مانده‌ایم.
حاشیه ها
1398/08/30 01:10
ز آن به زندان وطن یکه وتنها ماندیم