هوش مصنوعی: دیشب با خیال تو گفت و گوی طولانی‌ای داشتیم و تا صبح مانند مست‌ها شادی و سر و صدا کردیم.

هوش مصنوعی: از نادانی و پوچی ما هیچ نتیجه‌ای به دست نیامد، جز اینکه بار سنگینی بر دوش خود داشتیم و فقط مانند یک سبو یا ظرف بودیم.

هوش مصنوعی: سلام ای عشق که به واسطه تو، دوست ما در این دنیا به صلح و آرامش رسید، حتی اگر دشمنی داشتیم.

هوش مصنوعی: اگر از شرم خودمان جلو نرفتیم، دلیلش این است که نزد معشوق خود آبرو و اعتبار خوبی داشتیم.

هوش مصنوعی: مانند مرغی به نام قمری که در خیالش به قد و قامت آن معشوق خود فکر می‌کند، ما نیز در آرزوی او اسیر و بی‌تاب بودیم، همچنان که مرغی در قید و بندهای خود غم‌گینی و اشتیاق را در گلویش احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: همچون قمری در خیال خود، قد آن محبوب را می‌دیدیم و همچون آن پرنده، در حسرت و افسردگی آن، گردن بی‌طاقت و دلتنگی داشتیم.

هوش مصنوعی: انسان فقیر که به داشتن مقداری قناعت می‌کند، شب گذشته چهره‌ات را که به سمت ماه می‌نگریست، در خاطر دارم.

هوش مصنوعی: جز گل، چیزی از باغ من شکوفا نشده است؛ یاد آن زمانی می‌کنم که رنگ و بویی داشتیم.

هوش مصنوعی: در این بیت، به این موضوع اشاره شده که شخصی با ناپسند بودن در دوستی‌ها، باعث شده که نام‌های نیکویی که داشتیم به زشتی و ناپسندی تبدیل شوند. به نوعی نشان می‌دهد که رفتارهای ناپسند و کم‌توجهی به روابط باعث شده تا خوبی‌ها و نام‌های نیک دچار آسیب و تغییر شوند.