هوش مصنوعی: عشق و محبت تو، ای ماه نورانی، تمام دنیای من است و هیچ چیز دیگری برایم اهمیت ندارد. حتی در خیال هم به چیزی جز خاک این کوچه که تو در آن قرار داری، فکر نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: امروز صدای جرس در عشق تو ساکت شده است، زیرا که چه چیزی از ناله دل داغ‌دیده‌ام شیرین‌تر است؟

هوش مصنوعی: روزی به یاد زندانیانی خواهید افتاد که وقتی ما را می‌بینید، جز اینکه در قفس به شدت گرفتار و رنجور هستیم، چیزی از ما نمی‌بینید.

هوش مصنوعی: گفتی که در لحظه‌ی مرگت پیشت بیایم، ولی اگر این تنها داستان باشد، برای من جز یک نفس زندگی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: مشکلات و کارهای زندگی‌ام از کنترل من خارج شده، چرا که به زیبایی‌های تو دسترسی ندارم و در نتیجه نمی‌توانم بر اوضاع خود مسلط شوم.

هوش مصنوعی: فکر می‌کردم آن دانه‌ی سیاه، چیزی از دام است، اما حالا متوجه شدم که نه راه جلو دارم و نه راه عقب.

هوش مصنوعی: ببینید چطور آن شخص با افتخار پس از انجام قتل می‌گفت که من قاتل هستم و به هیچ کس اهمیت نمی‌دهم.