هوش مصنوعی: دوست ما به اندازه کافی از زیبایی و زشتی‌های دنیا را به ما می‌آورد؛ اگر با کسی هم وفاداری نداشته باشد، بی‌وفایی او خودش به تنهایی کافی است.

هوش مصنوعی: ای روزگار، به ما بخند که بی‌نشانیم، اما بدانی که برای سرزنشت، فقط یک نام کافی است.

هوش مصنوعی: من را به وابستگی‌های زیاد مبتلا نکن؛ زیرا وجودم به اندازه‌ای حقیر و بی‌ارزش است که تنها یک تکه سنگ زیر سر و خاک زیر پا برایم بسنده است.

هوش مصنوعی: از مقام و موقعیت دنیوی و مدیریتی که به اسم کدخدایی شناخته می‌شود، گذشته‌ام، چرا که تنها تکیه‌گاه من خداست و هیچ مقام دنیوی برایم اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم کنترلی بر نفس انسان اشاره دارد. در اینجا، شاعر با استفاده از تصویر اسب و افسار، بیان می‌کند که اگرچه نفس انسان تمایلات و خواسته‌های بسیاری دارد، اما با توجه به هدایت الهی و محبت خداوند، می‌توان بر این تمایلات غلبه کرد. در واقع، اشاره به این دارد که با اتکا به اراده و هدایت خاص الهی، می‌توان بر خواهش‌های نفسانی غلبه کرد و به صراط راست قدم برداشت.

هوش مصنوعی: اگر به‌خاطر ناز و لوس‌بازی‌های تو مرا بکشند، چه نگرانیم؟ چون به هیچ چیز نیاز ندارم و برای خونبهایی که از من می‌گیرند، کافی است.

هوش مصنوعی: به سرزمین زوال و نابودی سفر کرد. برادران، نیت و اراده شما کافیست.