هوش مصنوعی: یک عابد هفتاد سال در خانقاه به عبادت و نیایش مشغول بود.

هوش مصنوعی: نام او در میان مردم عادی و مخصوص، معروف بود و دعایش همیشه برآورده می‌شد.

هوش مصنوعی: روزی در خانقاه، زنی به دیدن عابدی آمد و از او درخواست کرد که به او پناهگاهی بدهد.

هوش مصنوعی: روحانی آن زن را از پیش خود راند. زن رفت و عقل روحانی را درک کرد.

هوش مصنوعی: ای کسی که در ملک خدا قدم گذاشته‌ای، از ناپختگی و خامی‌های خود در این مسیر پرهیز کن.

هوش مصنوعی: شاید این زن در این شب تاریک گرفتار نادانی و ناآگاهی از حقیقت شد و به سرنوشت بدی دچار گردید.

هوش مصنوعی: اگر عصمت و پاکدامنی این زن از دست برود، وای به حال تو در روز قیامت.

هوش مصنوعی: با صدای عقل، به سرعت از جا برخاسته و در را به روی آن زن که نماد رحمت است، باز کرد.

هوش مصنوعی: در داخل معبد، جایی برای او فراهم کن تا بی‌نهایت عاشق و شیدا نشود.

هوش مصنوعی: نیمه شب، شیطان به خاطر حسادت و کینه، به عابد که در حالت پاکی و عبودیت بود، پای کوبید و به او آسیب زد.

هوش مصنوعی: عابد که در حال عبادت بود، بر اثر ضربه‌ای که دریافت کرد، صدایش در آمد و در نتیجه، مشت عابد به طور کامل باز شد.

هوش مصنوعی: بعد از سال‌ها عبادت و پرستش، روزگار با یک واقعه نامناسب عابد را دچار اشتباه و تردید کرد.

هوش مصنوعی: در آن شب، عابدی بدون احتیاط و پرهیز حدود هفت بار با آن زن رابطه نامشروع برقرار کرد.

هوش مصنوعی: نفس سرکش و طغیانی او وقتی آرام گرفت، متوجه شد که تمام تلاش و دینش را به خطر انداخته و در حال نابودی است.

هوش مصنوعی: به سمت صحرا رفت و با چهره‌ای آشفته و پریشان، سرش را به خاطر احساس پشیمانی به سنگ کوبید.

هوش مصنوعی: به دنبال نگاهش اشک‌های پشیمانی بر زمین ریخت. چه دریایی از اندوه و حسرت ایجاد شده است.

هوش مصنوعی: افرادی که از این سو به آن سو می‌روند، در روزنه‌ای به غاری پناه می‌برند.

هوش مصنوعی: نیمه‌ای از وجود انسان در تسلیم و فرمان‌برداری از حق قرار دارد و دیگری در انتظار و اضطراب ناشی از گرسنگی و نیاز.

هوش مصنوعی: در آن غار، ده نفر را دیدم که همه آن‌ها از نور چشم محروم بودند.

هوش مصنوعی: چشم کسانی که به حقیقت و راستی می‌نگرند، به سوی حقیقت باز شده و نگاهشان از مخلوقات دیگر جدا شده و به نوعی از دنیای مادی بی‌خبر و ناتوان شده‌اند.

هوش مصنوعی: عابد در کنار آن‌ها مانند کسی شد که در وقت غروب از دست زندگی و زمان خود کناره‌گیری کرده است.

هوش مصنوعی: برای همه ناتوانان، به تعداد زیاد ده قرص نان به عنوان روزی مشخص و آشکار فراهم شد.

هوش مصنوعی: مرد عبادت‌گزار، دستش را به سمت قرص نان دراز کرد و نان را برای خود برداشت.

هوش مصنوعی: شخصی از میان آن کسان که به شدت در تنگدستی و فقر به سر می‌برند، بی‌غذا و نان مانده و اشک‌هایش به شدت و بی‌تابی بر دامنش می‌ریزد.

هوش مصنوعی: ای روزی‌دهنده، چه گناهی از من بود که در این شب به دام افتادم؟

هوش مصنوعی: به خاطر شهادت و بزرگی آن، دل عابد به شدت دچار درد و سوزش شده است.

هوش مصنوعی: دل او به شدت نگران و مضطرب شد و با نفسش از سر تجربه و عبرت به او خطاب کرد.

هوش مصنوعی: تا کی باید زیر بار نافرمانی خم شوی و به خود ظلم کنی؟

هوش مصنوعی: تو که مرتکب گناه هستی، چرا انتظار عذاب داری؟ این ظلم است که بخواهی مرد کور را به خاطر کاری که نکرده، تنبیه کنی.

هوش مصنوعی: او گرسنه و نیازمند است، در حالی که قلب تو از عشق سیراب شده و آماده‌ی جدایی است. اگر تو شایسته‌اش نیستی، پس بهتر است او از تو دور شود.

هوش مصنوعی: اعطاء نانی به شخص نابینا باعث شد که عابدی فقیر از شدت گرسنگی جان دهد.

هوش مصنوعی: خدای سبحانه و تعالی بعد از مرگ انسان به فرشتگان دستور می‌دهد تا در مورد اعمال او قضاوت کنند و زمان حسابرسی او فرامی‌رسد.

هوش مصنوعی: عبادت و طاعت او را اندازه‌گیری کردند و دیدند که در مقایسه با زنا، بسیار بیشتر و قوی‌تر است.

هوش مصنوعی: زنای او را دوباره با همان یک نان سنجیدند، به حکم آنکه بی‌نیاز است.

هوش مصنوعی: اجر یک نان از زنا به خوبی و برکت زیادی به او می‌بخشد و خداوند رحمتش را بر او گسترش می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای عزیز، تا زمانی که فرصت داری، هر از گاهی به حال بی‌نوایان برس و به آن‌ها کمک کن.

هوش مصنوعی: اگر در اثر عبادت، قامتت خم شود یا از شدت گریه، نور چشمانت کاهش یابد، باز هم خیر و برکت در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: اگر در مسیری اشتباه کنی، تمام تلاش‌هایت در حفظ ایمان و دینت زیر سؤال می‌رود و ممکن است دچار مشکلات جدی شوی.

هوش مصنوعی: اگر می‌توانی بی‌صدا حمایتی کن، اگر نه، برو و جانت را فدای دیگری کن.