هوش مصنوعی: مسافری در راهی بود که توشه و بارش کم بود، اما راهی طولانی و بی‌پناه پیش رو داشت.

هوش مصنوعی: سی نفر از احتیاط سفر ایمن و آزاد از خطرات و پنهانی‌ها شتابان به حرکت درآمدند.

هوش مصنوعی: نه او را به راهی که در پیش دارد راهنمایی می‌کنی و نه تجربه‌ای در این زمینه داری تا بتوانی با او هم‌سفر شوی.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که فردی به دلیل سرنوشت و تقدیرش به بیابان می‌رود و در آنجا به دست دزدان و چپاولگران می‌افتد، به طوری که تعداد آن‌ها بسیار زیاد است و او نمی‌تواند آن‌ها را بشمارد.

هوش مصنوعی: هر آنچه که داشته، شامل طلا، نقره و لباس، همه را زیر پا بینداز و به عنوان مازاد و بار اضافی کنار بگذار.

هوش مصنوعی: به آن راهزنان بگو بدون هیچ هزینه‌ای اجازه بدهید که جانش را سالم از این خطر عبور کند.

هوش مصنوعی: بی‌توجه به آنچه در آن سوی زندگی‌اش رخ داد، فکرش او را به سمت یک جنگل دل‌انگیز کشاند.

هوش مصنوعی: گله‌ای از حیوانات وحشی از هر طرف به سمت طعمه حمله‌ور شدند و برای به دست آوردن آن به هم چنگ انداختند.

هوش مصنوعی: هنگامی که گرگ و گراز و دیگر درندگان مثل شیر و پلنگ به شکار آمدند، همه آنها به شدت به دنبال شکار و خونریزی هستند و از دندان‌های تیز خود برای گرفتن طعمه استفاده می‌کنند.

هوش مصنوعی: مردی در همه جا شجاع و دلیر شده است، مانند گرگی که از دندان خود و شیری که از چنگال خود بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: مرد مسافر از همه چیز بی‌خبر است، نه از پاهای خود خبر دارد و نه از سرش.

هوش مصنوعی: غم و اندوهی که او را به شدت آزار می‌دهد، تمام فکر و هوش او را گرفته و زخم‌های جسمی‌اش را فراموش کرده است.

هوش مصنوعی: در نهایت، با وجود مشقت‌های زیاد، از آن وضعیت خطرناک جان سالم به در برد.

هوش مصنوعی: نیمهٔ جانم به خاطر رنج و دردهایم خسته و رنجور شده و در این حال به سمت وطنم می‌رود.

هوش مصنوعی: چشم از زحمت راهی که به سختی طی شده، باز کرد و زخم بدن به شورش و درد و رنج آغاز شد.

هوش مصنوعی: وقتی چشمانم خودم را در حال غرق شدن در خون دیدند، تمام بدنم را همین حالتی که در آن هستم، حس کردم.

هوش مصنوعی: پاداش و منافع و پول و سود همه نتیجه‌ی وجود و عدم هستند.

هوش مصنوعی: رفته و بدون لباس، درد دلش را با گریه سر می‌دهد و در حالی که دلش به خاطر داغی که دارد می‌سوزد، پای از غم به گل می‌گذارد و آهی سرد از جان برمی‌آورد.

هوش مصنوعی: داستانی که در اینجا گفته می‌شود، به خوبی وضعیت و ویژگی‌های مردم جهان را مورد اشاره قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: در کجا می‌توان جایگاه مناسب را پیدا کرد، وقتی که ترک (دور شدن از دین) ما را به گمراهی می‌کشاند؟

هوش مصنوعی: عقل که در وجود انسان مانند ناظر و راهنما عمل می‌کند، کسانی را که در مسیر زندگی قرار دارند به سمت خدا و حقیقت هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به حرف‌های او توجهی نمی‌کند و هیچ‌کس از او نفسی نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: برای مثال، برخی از انسان‌ها به جای اینکه به سمت آگاهی و دانش بروند، به سوی دشواری‌ها و مشکلات حرکت می‌کنند و در نتیجه با مصائب و چالش‌های بزرگ مواجه می‌شوند.

هوش مصنوعی: عزازیل در راه منتظر است تا دین را به غنیمت ببرد.

هوش مصنوعی: حس طمع به ثروت و مال باعث می‌شود که انسان همواره به دنبال آرزوهای دور و دراز خود باشد و به صورت مداوم، جلوه‌های جدیدی از آنها را در زندگی خود مشاهده کند.

هوش مصنوعی: تفریح و بازی باعث می‌شود که نفاق و دوگانه‌گی به وجود بیاید و دل از سرزمین حجاز به عراق منتقل شود.

هوش مصنوعی: در دل دیو طمع، به تو علاقه‌مند می‌شود و مانند دوستی نزدیک، هر لحظه به تو وابسته‌تر می‌گردد.

هوش مصنوعی: خواسته‌های شدید و ناپسند ممکن است تو را از مسیر درست و اصول زندگی‌ات منحرف کنند.

هوش مصنوعی: غرور و خودپسندی که به دامن تو چسبیده، مانند کمندی است که به گردن تو افتاده و تو را اسیر کرده است.

هوش مصنوعی: در راه تو، ارتشی از فخر و افتخار وجود دارد که به اندازه دو صد سد، محکم و بسیار قوی است.

هوش مصنوعی: ظلم و ستمی که به من می‌کنی، در واقع به دلیل خواسته‌ها و ناظر بودن تو است.

هوش مصنوعی: باید به اندازه‌ی یک شیر، خطرناک و آماده باشی تا بتوانی در میدان جنگ پیروز شوی.

هوش مصنوعی: عشق به جهان به تو نزدیک می‌شود و با شوق و اشتیاق، مثل یک بازی با تو درگیر می‌شود.

هوش مصنوعی: وسواس و تردید می‌تواند انسان را از مسیر درست خود دور کند و گاهی او را به جایی پایین‌تر و سخت‌تر ببرد.

هوش مصنوعی: کمبود محبت و بخل تو، مانند حسادت، در دل من غضب و نارضایتی ایجاد کرده است و مرا به واکنش واداشته است.

هوش مصنوعی: وقتی صبر به آن سپاه انبوه نگاه کرد، از شدت ترس و وحشت تصمیم گرفت از میدان جنگ فرار کند.

هوش مصنوعی: وقتی که در میدان نبرد تنها و بی‌یار می‌مانی، تلاش و کوشش تو همچون تیغی است که به راحتی در غلاف جای می‌گیرد و از کارایی باز می‌ماند.

هوش مصنوعی: به این معناست که در میان دشمنانی که تو را دوست می‌دارند، باید توانایی خود را به نمایش بگذاری و از قید و بندها و محدودیت‌ها رها شوی.

هوش مصنوعی: همه به خاطر ایمان تو آماده می‌شوند و به دستورات تو گوش می‌دهند.

هوش مصنوعی: وقتی لشکر طغیانی به پا شود، نیروی بدنی انسان از آن پوشش ترفیع و پیشرفت دور می‌شود.

هوش مصنوعی: زیرا که در راه کار ملک، مرگ همچون گرگی از پشت سر به ما نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی در حسرت خود را خرد و رنجیده می‌بینی، به یاد داشته باش که در نهایت، همانند خاکی که مورچگان تکمیل می‌کنند، تو هم در دنیای فانی خواهی بود.

هوش مصنوعی: جای تو مانند گوری خوابگاه شده و امید تو به خاطر مرگ ناامید شده است.

هوش مصنوعی: اگر با دقت و بصیرت به رفتار و سرنوشت خود توجه کنی، در نهایت می‌توانی عاقبت کارهای خود را ببینی و ارزیابی کنی.

هوش مصنوعی: اگر به خودت نگاه کنی، متوجه می‌شوی که در مقایسه با دیگران، بدترین آدمی هستی که به هوس‌ها و تمایلات دچار شده‌ای.

هوش مصنوعی: برای پذیرش نصیحت، تمام وجودت را آماده کن و هنگام صحبت دیگران، ساکت و خاموش بمان.