هوش مصنوعی: ابراهیم ادهم در اوج قدرت و مقام مانند پادشاهی نشسته بود، اما او به سادگی و زهد تمایل داشت.

هوش مصنوعی: روزی در حضور عدالت و انصاف، جایگاهی بر تخت فرمانروایی داشت.

هوش مصنوعی: جمعی از مقربان و خاصان در حضور مردم عادی با احترام و تواضع ایستاده‌اند و سلام می‌کنند.

هوش مصنوعی: یک درویش آزاد و بی‌نیاز ناگهان بر روی سنگی نشسته و با قناعت و رضایت خاطر زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: از تفرقه و کثرت جدا شده و به یگانگی رسیده‌ای، به طوری که به جز خود او، چیزی را نمی‌بینی و هر لحظه در یاد او هستی.

هوش مصنوعی: موهای شفاف و بی‌وزن او مانند رشته‌ای از توحید، به دور گردنش پیچیده است.

هوش مصنوعی: مردم را پشت سر گذاشته و هر چیزی غیر از خدا را از نظر دور کرده است.

هوش مصنوعی: فقر را مثل یک نگهبان در بازار مال و دارایی‌ها می‌توان دید که با کشکول و بوقش در بین مردم جلب توجه می‌کند.

هوش مصنوعی: او از آیه «عبدی اطعنی» (که به معنای «ای بنده من، اطاعت کن») به گوش و به پا و به سر خود اشاره کرده است، در حالی که در کلامش هیچ حرفی نمی‌زند و به طرز عجیبی در عین گویا بودن خاموش است.

هوش مصنوعی: شخصی از لباس خود خارج شده و پوست جانوری به تن کرده و به حالت جنونی دچار شده است.

هوش مصنوعی: شخصی به خوشحالی در وضعیتی قرار گرفته که در واقع به فقر و وابستگی دچار شده است، در حالی که به داشتن مقام و ثروت در ظاهر فکر می‌کند.

هوش مصنوعی: پس آن درویش به سالن بزرگ و باشکوه شاه وارد شد.

هوش مصنوعی: بی‌توجه به مقام و بزرگی شاه، به سمتی که دولت و حکومت اوست، گام نهاد.

هوش مصنوعی: حاجیان شاه از هر دو طرف، هم از بالایی‌ها و هم از پایینی‌ها، برای آزار او دست به کار شدند.

هوش مصنوعی: او پرسید که شما چه ارتباطی با من دارید و به چه دلیلی می‌خواهید به من آسیب برسانید؟

هوش مصنوعی: به او می‌گفتند که ای انسان آزاد و مستقل، وضعیت تو چگونه است؟ اینجا که هستی با آنچه که باید باشی، چقدر فاصله دارد؟ شاید نیاز است که از خواب غفلت بیدار شوی و به واقعیت‌های پیرامونت توجه کنی.

هوش مصنوعی: آیا گناه بزرگ‌تری وجود دارد که انسان بدون اجازه دربار پادشاه این‌گونه رفتار کند؟

هوش مصنوعی: دستت را بر روی چشمی می‌گذاری که همه چیز را می‌بیند و بر روی تخت بزرگان پا می‌گذاری.

هوش مصنوعی: درویش با لبخند گفت: «من با روحیه‌ای شاداب هستم و مسافر این جا هستم، که به عنوان یک مکان استراحت و توقف می‌توانم آن را بپذیرم.»

هوش مصنوعی: من به سرنوشت خود سپردم تا وقتی که زمان استراحت فرا برسد و بتوانم دوباره به مسیر زندگی‌ام ادامه دهم.

هوش مصنوعی: به او گفتند: ای شتاب‌زده، بیشتر از این در حرف‌های بی‌معنی غرق نشو.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که مکانی وجود دارد که پادشاهان برای کسب احترام و اعتبار، همیشه سر تعظیم فرود می‌آورند. به نوعی، این مکان مورد احترام و ارادت همگان است و نماد عظمت و اعتبار است.

هوش مصنوعی: چرا به نسبت دادن به رباطت ادامه می‌دهی؟ این حرف‌های بیهوده را رها کن و به چیزهای دیگر بپرداز.

هوش مصنوعی: سپس پرسید که این مکان با این جلال و شکوه را پادشاه شما از کجا به دست آورده است؟

هوش مصنوعی: در گذشته، او به جایی که دارای قدرت و نفوذ بود، نزدیک‌تر بود.

هوش مصنوعی: پیش او گفتند که از پدرش ارثی به این پادشاهی که همراه با ثروت و گوهرهایی گرانبها است، رسیده است.

هوش مصنوعی: او گفت پیش از ورود شاه تاجدار، چه کسی در این مکان سکونت داشته است؟

هوش مصنوعی: دیگر نیازی به صحبت کردن نیست، چون در اینجا به جای حرف زدن باید به عمل و شرایط واقعی توجه کنیم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که قبل از اینکه از پدران، اجداد و حکم‌رانان بپرسیم که این بنیاد و ساختار از کی بوده است، باید به ریشه‌های آن توجه کنیم. اشاره دارد به اینکه باید به زمان‌ها و افراد پیش از آنها نگاه کنیم تا بفهمیم این بنیادها از کجا آمده‌اند و چگونه شکل گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: پاسخ دادند که او از نسل نیکوکاران و اجداد شایسته‌ای است.

هوش مصنوعی: دست بر دست گذاشته‌ایم و از همه چیز بی‌خبر شده‌ایم، به‌جای این زندگی پر زرق و برق و مکان‌های باشکوه.

هوش مصنوعی: گفت که جایی هست که هر فردی بعد از گذراندن یکی دو روز در آنجا با حسرت و ناراحتی از آنجا می‌رود.

هوش مصنوعی: به این دنیا آمده تا جایی برای خود بسازد، ولی در نهایت مانند کاروانی که در حال حرکت است، از اینجا خواهد رفت.

هوش مصنوعی: اگر من او را رباط بنامم، اشکالی ندارد و درباره این حرف جای شک و تردید نیست.

هوش مصنوعی: ای کسی که همیشه در جستجوی تفسیر و توضیح زیبایی‌های زندگی هستی، مانند کاخی زینتی و درخشان که در روزگار وجود دارد.

هوش مصنوعی: قصر و باغ تو تبدیل به زندان تو شده است، جایی که کف آن از خشت و خاک است و تنها همراهانت در اینجا مار و مور هستند.

هوش مصنوعی: سعی کن آن خانه را درست کنی و به خودت بیشتر توجه داشته باش تا کمتر غافل شوی.

هوش مصنوعی: در این محیط غم‌انگیز و محدود، در زمانی که به ناامیدی دچار شوی، ممکن است به شدت احساس ناکامی کنی و بخواهی سر خود را به چیزی سخت بکوبی.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای ساکت باش و به کار خودت بپرداز، چرا که از پشیمانی هیچ کس سودی نبرده است.