هوش مصنوعی: زمانی که در سمت غرب، نور خورشید با شکوه و زیبایی می‌درخشد و به سمت تاریکی شب می‌رسد، گویی که سکندر در آنجا زندگی می‌کند یا اقامت دارد.

هوش مصنوعی: یوسف، پسر یعقوب، به شهر مصر رفت و به زندان زلیخا افتاد. در آنجا او مقام و قدرتی پیدا کرد و بر تختی نشسته و تاجی بر سر گذاشت.

هوش مصنوعی: در میان چرخش ستاره‌ها که مانند دختران در مکان‌های گوناگون قرار گرفته‌اند، یکی در دستش دفی دارد و دیگری چنگی را به نغمه‌پردازی می‌زند.

هوش مصنوعی: و یا بر تخت جمشید، ضحاکی جا گرفت که از جم به او رسید و جام زرق و برق بر تیرک خود زد.

هوش مصنوعی: چنان که رنگ چهره حبشی به تیرگی و کدری گرایید که غبار و دود ناشی از آن به آسمان سبز فرستاده شد.

هوش مصنوعی: یک بار که از نعمت و خوشبختی بهره‌مند شدی، افسوس که آن زمان مانند دوران جمشید، پادشاه بزرگ و دانا نبود. همچنین، یکی از آسیب‌هایی که ضحاک، آن پادشاه ستمگر، به مردم زد، مانند سیلابی بود که بر سر آن‌ها فرود آمد.

هوش مصنوعی: ناگهان پرچم نور پیروزی نمایان شد، همچون فریدون که شمع روشنایی را بر روی خاک پاشید.

هوش مصنوعی: او با تیغی به دنبال مجازات بر روی سر شحنه ظلمت فرود آورد، همچنان که علی شمشیری را بر مرحب در فتح خیبر زد.

هوش مصنوعی: نمی‌گویم که سر تیغش تنها از راکب و مرکب گذشت، اما می‌گویم که شمشیرش از جبرائیل بالاتر رفت.

هوش مصنوعی: این جمله به توصیف کلام خداوند اشاره دارد که به عنوان نیرویی اولیه و مهم در گسترش دین عمل می‌کند. این کلام، که همچون یک فرمانروای بزرگ و قدرتمند است، در ترویج اصول و آموزه‌های دینی به شکلی فعال و مؤثر عمل کرده و به مانند آستینی که برای کمک و حمایت بالا زده می‌شود، در خدمت انتشار ایمان و پیغام الهی قرار دارد.

هوش مصنوعی: زرنک که به معنای کم رنگ و ضعیف است، به کفر، شرک و بت‌پرستی اشاره دارد که تاریکی‌های جهل را در جهان پدید می‌آورد. اما با ظهور اسلام به مانند نور تیزی که از یک تیغ می‌تابد، این تاریکی‌ها به روشنی تبدیل می‌شوند. به عبارت دیگر، اسلام به عنوان یک حقیقت روشن، این ابهام و تاریکی‌ها را از بین می‌برد و دنیای جدیدی را معرفی می‌کند.

هوش مصنوعی: این مصرع به این معناست که هیولا یا موجودی خاص به شکلی زیبا و قابل مشاهده درآمده و این زیبایی به قدری است که وجود آن شخص در بدنش به وضوح احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: غیر از علی، کسی در مقام پیامبر خوابیده و غیر از او، کسی قدمش را بر دوش پیامبر نگذاشته است.

هوش مصنوعی: جز علی در چهل جا کسی مهمان نشد و شگفت اینکه در آن شب، او در کنار فاطمه به بستر رفت.

هوش مصنوعی: در میان تنوع و تفاوت‌ها فکر کردم، با وجود ارزشمندی که دارد، به اندازه یک حرف الف از مقام یکتایی فاصله داشت.

هوش مصنوعی: کسی که می‌تواند به عمق واقعیات و الهام‌ها پی ببرد، همانند مرغ آبی که در آتش زندگی می‌کند و از آن آسیب نمی‌بیند، می‌تواند ذات خود را بشناسد و به بالندگی برسد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از خوشحالی و شگفتی خود در مورد شخصیت والای شوهر حضرت زهرا (ع) و پسرعمو‌ی پیامبر (ص) صحبت می‌کند. او بیان می‌کند که مانند ستاره‌ای درخشنده از سمت شرق وجود او را می‌ستاید و به عظمت و ارزش او اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: به چه شگفتی، طرحی که قلم خالق بر لبان صورت آفرینش به وجود آورد، آن‌قدر زیبا است که حتی خود خالق هم به این زیبایی آفرین می‌گوید.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه چیز لازم است و چه چیز ممکن است، اما تا جایی که می‌دانم، وجود همه چیز به واسطه‌ی ذات او از حالت عدم به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: در روز قیامت می‌توان گفت که هر کسی که به وسیلهٔ قنبر، دست به دامان او شده است، در صف کسانی است که از او کمک می‌طلبند و به نوعی در جماعت خاصی قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر زمین و آسمان به هم بیفتند و به هم بریزند، فقط اوست که می‌تواند بر همه‌چیز تسلط داشته باشد و اوضاع را به سامان کند.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر دوستداران علی نبود، نمی‌دانم خداوند برای چه بهشت، درخت طوبی و نهر کوثر را خلق کرده است.

هوش مصنوعی: پادشاهان با این عظمت و مقام، در این سرزمین‌ها به خاطر این همه جلال و شکوه، بی‌اعتنایی به غریبان، مرا به آتش کشیده است.

هوش مصنوعی: در دشت کربلا بودی و چشمانت را دیدی که همچون پرنده‌ای نیمه‌جان در میان خاک و خون پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: تو شاهد بودی که چگونه آن کس در تلاش برای به دست آوردن یک قطره آب، التماس می‌کرد و در عین حال می‌دیدی که ظالمی با لگد بر سینه‌اش می‌زند.

هوش مصنوعی: تو می‌دیدی که در آن پیکر تکه‌تکه، از هر سمت یکی تیر سه‌شعبه و دیگری شمشیر و خنجر زد.

هوش مصنوعی: برای اینکه در آشپزخانه بتواند بر روی خاکستر بنشیند، خولی کافر با نوک نی به سر فرزند تو ضربه زد.

هوش مصنوعی: تو می‌دیدی که چه بلاهایی بر سر او رفت، در حالتی که برای خاتمی تلاش می‌کرد و با دلی پر از آتش و هیجان به عرش الهی نزدیک شد.

هوش مصنوعی: تو می‌دیدی که زینب دختر خود را در راه شام با کعبه نی روی دوش، به خاطر کینه‌ای که هر ستمگری داشت، حمل می‌کند.

هوش مصنوعی: تو شاهد بودی که یزید، که انسان بی‌حیا و کافر بود، بارها و بارها با خیزران به لب‌های حسین ضربه زد.

هوش مصنوعی: هرچند که او شایسته ستایش تو نیست، اما به خاطر نیاز و گدایی، با اراده و عزم خود به درگاه تو آمد.

هوش مصنوعی: نیم ناامید از محبت تو هستم؛ حتی سگی که در آستان تو زندگی می‌کند، می‌تواند با تکبر به تخت پادشاهی قیصر برسد.