هوش مصنوعی: شادی و غم همواره در زندگی در کنار یکدیگر وجود دارند. این شادی که احساس می‌شود، چه ارتباطی با غم و اندوهی که نیز در دنیا وجود دارد، دارد؟

هوش مصنوعی: در این جهان، هم خوشحالی و هم ناراحتی وجود دارد. نه فقط آسمان با حالتی غمگین و شاداب، بلکه درد و راحتی زندگی نیز در سطوح پایین و بالا آشکار است.

هوش مصنوعی: این بهار که پر از شادی است، نشانه‌هایی از پاییز را به همراه دارد. باید توجه کنی که آب و آتش در کنار هم قرار دارند و به نظر می‌رسد که این دو عنصر بر خلاف هم هستند.

هوش مصنوعی: در دنیای تفکر، هر کسی که عاقل و هوشمند است در این زمینه همیشه در تلاش و کوشش است، و هر شخصی که دیوانه و بی‌خبر از واقعیت‌ها بوده، به نوعی در این بی‌خبری و سردرگمی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: این شعر به بررسی حوادث و رخدادهای پیش آمده در جهان می‌پردازد و به این نکته اشاره دارد که چه عوامل و شرایطی باعث ایجاد تغییرات و ناآرامی‌ها در زندگی انسان‌ها می‌شود. شاعر در اینجا به جستجوی علل و عوامل پشت پرده این تحولات می‌پردازد و به نوعی به تفکر در مورد سرنوشت و قضا و قدر اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: در زمان شکایت کردن، از هرگاه که سخن به میان می‌آید، انگار که شخصی به بدی و ناپسندی از مریم سخن می‌گوید که در حقیقت فرزند عیسی است.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که این اشاره از کجا آمده است یا اینکه این تصویر چه معنی‌ای در ذهن دارد؟

هوش مصنوعی: من با گفتار خود بوی خوشی می‌سازم و به وضوح از جشن تولد عزیز سید بطحا سخن می‌گویم.

هوش مصنوعی: چشم و چراغ و نور چشم بتول و پیامبر، یعنی حسین، کسی که در نقش و نگار آفرینش، او نخستین نوشته است.

هوش مصنوعی: آن کسی که از نور و زیبایی وجودش همیشه روشنی می‌گیرد و از فیض او، چراغ دل‌ها و زندگی‌ها روشن است.

هوش مصنوعی: کسی که به چهره‌ای زیبا و دلنشین به دنیا آمده و از وجود حوریان بهشتی بهره‌مند است، در دامان مادری شایسته و محترم قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر هدف و مقصود وجود نداشت، آفرینش این دو عالم به واسطه‌ی قدرت و خلاقیت امکان‌پذیر نمی‌بود.

هوش مصنوعی: اگر به زیبایی و حقیقت او توجه نکردی، در واقع چیزی را از لحاظ وجودی درک نکردی که باعث تمایز بین ممکن و واجب می‌شود.

هوش مصنوعی: دل او را از آلودگی‌ها پاک کن، زیرا علم همه چیز در درون اوست. قلبی که پاک است، نگه‌دارنده رازهاست که به او وحی شده است.

هوش مصنوعی: وجود او نسبت به چیزها مانند ذره‌ای است که در مقابل نور خورشید قرار دارد. مانند این‌که آن ذره به خاطر نور خورشید حضور دارد و پابرجاست.

هوش مصنوعی: ذات پاک او، مظهر حقیقت الهی است و به همین دلیل در نفی خود، وجودی همچون وجود حق را آشکار می‌سازد.

هوش مصنوعی: ضروری نیست که او را بخوانی، زیرا از شدت اتحاد و یگانگی به گونه‌ای است که انگار فقط یک وجود دارد.

هوش مصنوعی: سایه را نمی‌توان به عنوان نور آفتاب معرفی کرد، بلکه او تنها نشانه‌ای از موجودی است که به وجود آفتاب وابسته است.

هوش مصنوعی: اسم "نار" به دلیل فعل "ناریت" به این نام معروف شده است، بنابراین میان اسم و آنچه که به آن اشاره دارد، تفاوتی در ذات وجود دارد.

هوش مصنوعی: بهتر است به جای اینکه فقط آثار او را ببینیم، به عمق و وسعت وجود او پی ببریم. مانند این که آب دریا تنها در یک سبو دیده نمی‌شود، بلکه نشان‌دهنده‌ی انبوهی از زندگی و بی-endی است.

هوش مصنوعی: بار خدایا، کیست این حسین که هر بار یاد نامش، چشمان مردم را به گریه می‌اندازد و سیلابی از اشک و خون به راه می‌اندازد؟

هوش مصنوعی: اگر خوشی و شادمانی در نظر باشد، باید بدانیم که این‌ها همیشگی نخواهند بود چون روز عاشورا، یادآور زوال و اندوهی بزرگ است.

هوش مصنوعی: هنگامی که به بی‌کسی‌هایش فکر می‌کنم، احساس می‌کنم که در حال صحبت با گروهی از اعداد هستم.

هوش مصنوعی: پس از اینکه حجت تمام شد، روبر ابن سعد را دید که در کشتن او هرج و مرج و هیاهویی به پا شده است.

هوش مصنوعی: من کیستم که بخواهم بر حسین ستم کنم، در حالی که من احمد، پیامبر و شفیع روز قیامت هستم.

هوش مصنوعی: من حسین هستم که پدرم حیدر (علی) است و مادرم، دختر نیکوکار، زهرای بزرگوار می‌باشد.

هوش مصنوعی: من آن حسین هستم که به واسطه بخشش و کرامت من، بهشت، حور، قصور، کوثر و طوبی به وجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: من حسین هستم، که به خاطر بخشش من، بهشت و باغ‌های زیبا و نعمت‌ها و آب‌های گوارا وجود دارند.

هوش مصنوعی: من آن حسینم که فرشته‌ای بزرگ و مورد اعتماد در کنارم است و از ساکنان آسمان سربلند و با عظمت هستم.

هوش مصنوعی: من حسین هستم که از همان آغاز، در حالتی والا و شریف به دنیا آمده‌ام و در این دنیا جایگاه بلندی دارم که شایسته‌ی ملک و آسمان است.

هوش مصنوعی: این زمان، زمانی است که صدای آه و ناله‌ام به خاطر آتش عطش، از زمین تا آسمان سبز می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای ظالم، من که هیچ‌کس را ندارم و به خداوند نیز کافر نیستم، بر ظلم کردن به کسانی که در تنهایی به سر می‌برند، باید آگاه باشی که چنین ظلمی به کسی که بی‌کس است، جایی ندارد و نادرست است.

هوش مصنوعی: مردم! به خاطر تشنگی من، آب به من بدهید. اگر شما در این بیابان یک مسلمان هستید، لطفاً کمک کنید.

هوش مصنوعی: من در این بیابان تنها و در حال مستی هستم، اما این ستم‌ها و ظلم‌ها بر یک فرد تنها چرا رواست؟

هوش مصنوعی: برای کشتن من، داغ علی اکبر کافی است و تا قیامت حسرت این درد در دل من باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: ای بدخواهان، اگر آب دنیای موجود را به قسمت کنند، هیچ قطره‌ای برای موجودات در این جهان درست نیست.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در دنیا باور نمی‌کند که اگر پادشاهی با تشنگی جان بدهد، در حالی که دریا در کنار او باشد.

هوش مصنوعی: من با تمام سختی‌ها و بی‌رحمی‌های مردم کوفه راضی‌ام، اما یک خواسته دارم که کسی بگوید.

هوش مصنوعی: به خیمه‌ام پا نگذارید تا وقتی زنده‌ام، اگر شما قصد دارید حریم من را بشکنید و به آن آسیب برسانید.

هوش مصنوعی: چرا هنوز منتظری که روز قیامت بیاید، در حالی که هر لحظه یک تحول جدید و شگفت‌انگیز در شعر وجود دارد؟