هوش مصنوعی: در هنگامی که قلم شروع به نوشتن کرد، نخستین خطوط نوشته را به ستایش و تمجید از بزرگترین شخصیت‌ها اختصاص داد.

هوش مصنوعی: پادشاهی که صفای دل و دقت نظرش را در همه جا به نمایش می‌گذارد، هر جا که بروی، چهره‌ای از مصطفی را می‌بینی.

هوش مصنوعی: او به قدری در دریای دانش و معارف غوطه‌ور شده است که یقین او بر揭ای رازها و حقایق باقی مانده در جای خود قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: دیدن روی تو به دلیل خاصی ممکن نیست، از این رو او را خدای آئینه حقیقت قرار داد.

هوش مصنوعی: خداوند از دانش باطنی و خاصی به او عطا کرد، پس او برای همه کسانی که به دنبال راه هستند، راهنما شد.

هوش مصنوعی: یک ضربه به سر مرحب زد که او با سرعت به سمت سقر رفت و همواره به خودش و دیگران خوش‌آمد می‌گفت.

هوش مصنوعی: وقتی که مانند حضرت کلیم (موسى) به سراغ یهودیان می‌روم، مانند شب انگشتان خود را می‌کَنم، همچون عصا درختی را به زمین می‌کوبم.

هوش مصنوعی: برای اثبات معنای واقعی، تنها به ذوالفقار (شمشیر علی) متکی شد و اهل شرک به وسیله تصویر (نقش) نشانی از خود باقی گذاشتند.

هوش مصنوعی: آتش‌زنندگان و بهشتمندان که پیش از هر دسته‌ای، بهشت و جهنم را از هم تفکیک کردند.

هوش مصنوعی: پس از پیامبر، افرادی پایه‌های دین را حفظ کردند و به نام بنی‌ها تکیه کردند.

هوش مصنوعی: اگر کسی که ادعای بزرگی و شجاعت دارد به واقعیت نرسد، تفاوتی با حیوانی خبیث نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: هر کسی که در مصیبت و آسیب افتاد، برای نجات خود به علی پناه می‌آورد.

هوش مصنوعی: تعجب آور است که باوجود قدرتی که دارد، صبر پیشه کرد تا شمر این اندازه به حسینش ظلم کند.

هوش مصنوعی: انسانی آزرده و مظلوم که احساس تنهایی و تشنگی می‌کند، با شمشیری از بی‌رحمی سرش را قطع کردند.

هوش مصنوعی: در برابر چشمان زینب، دلش مثل کباب سوخت و جسم حسین به دلیل سم اسب‌ها، به حالت خاکستر درآمد.

هوش مصنوعی: بدن بدون غسل و کفن نوه پیامبر (ص) در کربلا به روی خاک عریان قرار گرفت.

هوش مصنوعی: دود از خیمه‌های آل نبی به آسمان برخاست، به‌دلیل آتش و فتنه‌ای که شمر ستمگر بر پا کرد.

هوش مصنوعی: بیمار را سوار بر شتر کردند و با وجود اینکه چیز زیادی نداشت، به خوبی از او مراقبت کردند.

هوش مصنوعی: چهره او به خاطر ضربه‌ای که خورده سوخته و دچار تغییر شده است، هر جا که سکینه (آرامش) به او دامن می‌زند، به یاد ابا (رنج و غم) می‌افتد.

هوش مصنوعی: آن روز، امام حسین (ع) با چشمی پر از غم و اندوه، زیارت زینب (ع) را کرد. در حالی که دنیا برای او تاریک و سیاه به نظر می‌رسید، او در ویرانه‌ای با دلbroken و دلشکسته قرار گرفت.

هوش مصنوعی: در مجلس یزید، بدون پوشش و حجاب نشسته بود و از شدت غم و اندوه مرگ خود، از خدا درخواست می‌کرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که شرر یزید بر قلب او تأثیر بیش‌تری بگذارد، چوب و ظلمی که بر حسین وارد شده، برای او ناشناخته می‌ماند.

هوش مصنوعی: در این بیت، گوینده به ماتم و غم می‌پردازد و به حزین بودن کسی اشاره می‌کند که برای شهید دین نوحه‌سرایی می‌کند. او از دنیا به دلیلی خاص جدا شده و این جدایی را به نوعی بزرگداشت و پاسداشت می‌کند. به عبارت دیگر، این جدایی از دنیا به معنای دست‌یابی به مقام و مرتبه‌ای بالاتر است.