هوش مصنوعی: ای دل، در شب جدایی و دوری، امیدت را از دست نده و برای دل‌تنگی‌ات دلیلی بیاب. این درد و اندوه را بپذیر، چون اشک‌هایت همچون جوی خون جاری است.

هوش مصنوعی: ای چشم، مانند ابرهای بهاری، با صدای بلند و دل‌تنگی بگریه. مانند من که نالان و غمگینم، تو هم ناله کن و نام یار را بر زبان بیاور.

هوش مصنوعی: در نهایت، به خاطر فاصله گرفتن از آن معشوق زیبا و دلنشین، هر لحظه تنم تحت تأثیر یک رنج و ناراحتی قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ای نسیم، برو و بگو به آن معشوقه زیبا که در کوی او هستم. بگو به او که سخن اول از آن ماه دل‌نواز را بگوید.

هوش مصنوعی: بدان که گلچهره من مانند بلبل خوش صحبت است؛ پس بیایید درباره قد و قامت او که از جدایی رنج می‌برد و موی مشکی او بگوییم.

هوش مصنوعی: آرزو می‌کنم که لحظه‌ای از عطر زلف‌های تو بهره‌مند شوم. ای گل زیبا و بی‌دردسر، کاش می‌توانستم در کنارت باشم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که موی تو به من رسید، ای کسی با سر و اندام زیبا، در هیچ جا نتوانستم از دل خود به چیزی غیر از تو راضی شوم و هیچ چیز دیگری در دنیا برایم وجود نداشت.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات از محبت، نام و نشانی از من بر می‌آید، ولی این وضعیت مانند حالتی است که الف باشد و به دلایلی، از دردی که دارم، به ناگفته‌ها تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: در صبح، چهره‌ام بدون زیبایی تو مانند شب شده است و در شام، روز بخت من به خاطر دو زلف زیبای تو تاریک و ناامید شده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که دلش به زیبایی و جذابیت تو وابسته شده باشد، مانند پرنده‌ای است که از میان گلستان‌ها به سمت دام می‌جهد.

هوش مصنوعی: نگاه خیره و جذاب چشمان نرگس، عشق و شوری در دل‌ها به وجود آورده و جهانیان را به حالتی مست و سرشار از عشق بدل کرده است.

هوش مصنوعی: هر کسی را که دیدم، به دلم شور و شوقی افتاد و گرفتار او شدم. دل‌ها در عشق او به هم پیوسته و موهایش چون حلقه‌های در هم تنیده شده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به اینجا نرسیدم، در جمع دوستان به مشکلات دوری‌ات اشاره کردم. دل بی‌تاب و ناراحتم، از دوری‌ات به شدت رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: چشم من مانند جوی خشک شده و پر از اشک است. نرگس زیبا و خواب‌آلود در غفلت خود در خواب است و نمی‌داند که چه بر سر من می‌آید.

هوش مصنوعی: در یکی از شب‌ها، یا در کلبه‌ام با نیکی‌ات مانند نور ماه روشن کن، یا با رحمت خود به من در آن دربار توجهی کن.

هوش مصنوعی: در گذشته، دل من از محبت تو ناراحت بود و حالا که شاد هستی، از آن روزگار و یاد تو خبری نیست.

هوش مصنوعی: ای ستمگر، از بی‌توجهی‌های زیبایت ناله می‌زنم، چون اگر فقط یک نگاه به من بیندازی، قلبم را به چنگ می‌آوری.

هوش مصنوعی: اگر خانه احسان و نیکی او به همان صورت باقی بماند، همیشه آباد و خوشبخت خواهد بود، وگرنه اگر از دوستی و مهربانی دور شود، دچار مشکلات و سختی‌ها خواهد شد.

هوش مصنوعی: شیر حق، که به عنوان پادشاه شناخته می‌شود، زمانی که شمشیر خود را به بیرون می‌آورد، رنگ رخسار سرکشان را به زردی کاه تغییر می‌دهد.

هوش مصنوعی: تیغ او بدن کافر را شکاف داده است و دم سرد او به عنوان نشانی از آتش وجودش از آذرگر (آتش) بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر او به جنگ نیافتد، هرچند که دلیر باشد، در برابر دشمنان و سختی‌ها مردانگی خود را از دست می‌دهد. او مانند نهنگ در دریا است که در نبرد با لشکر کافران قدرت و زور زیادی دارد.

هوش مصنوعی: شخصی که از مقام و جایگاه خود برکت و رهبری می‌بخشد، وقتی با دشمنان خود روبه‌رو می‌شود، با سلاحی دو لبه و هوشیاری در نبرد حاضر می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانه برای کافران، مانند قبر تنگ و غیرقابل تحمل شده است. با بزرگ‌منشی و قدرتش، مثل شمشیری که از فاصله‌ای دور بر آنها فرود می‌آید، بر آنها تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: شخصی وجود دارد که از ننگ و عار دوری می‌کند و به خاطر نبود مشابهی برای خود، به عار و زشتی‌هایی که دیگران دارند، اهمیت نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: ماهیت او از بین رفته و حقیقت معبود در او نمایان شده است، مانند هدیه‌ای که از عمق دریا به وجود آمده و در دنیا موجود است.

هوش مصنوعی: هر جا که تیغ آتشینش شعله‌ور می‌شود، به سرعت، دشمنان از جسم و جانشان نابود می‌شوند و به دودی تبدیل می‌شوند.

هوش مصنوعی: برای دوستانش مانند آتش نمرود که سوزان است، آرام و ملایم می‌باشد، ولی برای دشمنانش به شدت شعله‌ور و خطرناک می‌شود.

هوش مصنوعی: تو که چهره‌ات همچون نور در چشم‌ها می‌درخشد، در میان درخشش این نور، در مقام گدا از گدایان درگاه تو شناخته شده‌ای.

هوش مصنوعی: زمان سختی‌های دشمنان تو، باعث می‌شود که دوستانت در جهان از درد فراوان رنج ببرند.

هوش مصنوعی: غم‌ها و مشکلات بسیاری بر من رو آورده‌اند و من به هیچ‌وجه قدرت مقابله با آن‌ها را ندارم. در نتیجه، تحت فشار این دردها و غم‌ها، در وضعیت نامناسبی قرار گرفته‌ام و نفس‌های ناپسند و ناگواری را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر زمان که نوشته شود حرف "د" و "ذ"، به همان اندازه باید از زمان، ماه و سال نیز یاد شود.

هوش مصنوعی: تا وقتی که در تغییر و تنوع هست، زرد و آل در ظاهر خود نمایان هستند. تا وقتی که در سکوت و عدم گفت و گو به سر می‌برند، مانند فردی که نه صدا دارد و نه سخنی می‌گوید.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای از شانس و محبت بهره‌مند می‌شود، در حالی که خوش شانسی مانند درخت نخل، عمر تو را مورد آزمایش قرار می‌دهد و ابرها، سرزمین یار را تحت تاثیر قرار می‌دهند.