هوش مصنوعی: هر کسی که در مراسم عزای شاه بی‌سر حاضر می‌شود، برای آنکه نور چشم حیدر را ببیند، سر به زانو می‌گذارد.

هوش مصنوعی: هر جایی که نام حسین به میان بیاید، روز قیامت، در آنجا فضایل و نورانیت حضور دارد و سرنوشت افراد به طور نیک رقم می‌خورد.

هوش مصنوعی: با وجود بتول و احمد پیامبر، هیچ کس نمی‌تواند به پای آنها بنشیند و در برابرشان قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: خلق به وجود آمد تا نور ابدی او از میان دوستانش درخشش پیدا کند و او را به انتخابی شایسته برگزید.

هوش مصنوعی: هر کسی که در روز قیامت به او وعده داده شد که سروری را به دست آورد، باید به یاد لب‌های آتشین و داغی که او را به یاد جهنم می‌اندازد، بیفتد.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، فردی در کنار حوض کوثر نشسته است.

هوش مصنوعی: هر جا که حالتی از غم و اندوه حاکم شود، در آنجا یاد و نام آن شاه بزرگ به چشم می‌خورد و با قامت خمیده پیامبر و امام علی نیز در آن مکان قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: خوش به حال کسی که در غم از دست دادن یار دلخواهش همچنان با اشک و دلی آتشین آماده عزاداری است.

هوش مصنوعی: به خاطر احترام و محبت به دختر بزرگوار پیامبر، او همیشه در محضر و یاد او حاضر می‌شود.

هوش مصنوعی: یاد من آمد زمانی که آن قامت زیبا که مانند درخت طوبی بود، بر خاک کربلا افتاد و در مسیر جلال خداوند سرگردان شد.

هوش مصنوعی: خواهرش به سراغ او آمده که در حالتی شکستگی و مشکل به سر می‌برد و من نمی‌دانم او در این شرایط چگونه می‌تواند از حال و روز خود باخبر شود.

هوش مصنوعی: خواهر که بر سر جنازه برادرش نشسته است، احساس غم و اندوه عمیقی دارد.

هوش مصنوعی: او بر زمین افتاد و آن تکه بدنش را زیبا در دامن کرد و گفت کی کسی که دوش به نبی محبوب پرورش داده است؟

هوش مصنوعی: جدت با عشق و محبت از تو مراقبت می‌کرد، اما او از وضعیت فعلی تو بی‌خبر بود.

هوش مصنوعی: زمانی که تیر به زخم فرود می‌آید، این درد و آسیب را عمیق‌تر می‌کند.

هوش مصنوعی: مادرت که بهترین زن‌ها را به عنوان الگو می‌دانست، به موهای تو رسیدگی می‌کرد. اگر حتی یک تار مویت هم کم شود، او به خاطر این موضوع ناراحت و نگران می‌شود.

هوش مصنوعی: دلش به خاطر تو، ای تنها پادشاه، غمگین شد. افسوس که نمی‌دانست در این دنیا چه می‌گذرد.

هوش مصنوعی: شمر با دست خنجرش بر روی سینه‌ات می‌آید و می‌نشیند.

هوش مصنوعی: برادر، به سراغ تو آمده‌ام تا با آرامش و اطمینان، حنجره تو را ببوسم؛ زیرا این مکان، مکان مقدسی است که مربوط به زهرا، جد تو می‌باشد.

هوش مصنوعی: شکوه و فخر ستمگر هیچ تأثیری بر تو نمی‌گذارد و دل از جسم شریفت نمی‌تواند بکند، ای دختر تو.

هوش مصنوعی: هر چیز که از او دور می‌شود، دوباره او را بازمی‌گرداند و در جای خود قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: عترت و خاندان تو در این بیابان سرگردان هستند و از یک سمت به سمت دیگر می‌روند. من تا کی باید در این بیابان به دنبال آنها بروم؟

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم با کدام یک از آن‌ها باید به تنهایی خودم را آرام کنم و در دل خود کلثوم را به سکوت وادار کنم تا از غم و ناله‌هایش دور شوم.

هوش مصنوعی: مادری بر سر بالین پسرش اکبر نشسته است.

هوش مصنوعی: زمانه ما را از یکدیگر جدا کرده و تو در دشت کربلا به حال خود رها شده‌ای و در بی‌خبری به سر می‌بری.

هوش مصنوعی: من به شهرهای شام و کوفه سفر کردم، با این حال که هیچ کس به فکر من نیست. اگر من برای غم و اندوه تو، عزاداری نکردم، چه کسی به یاد من خواهد بود؟

هوش مصنوعی: در حالت خاموشی و سکوت، او با چشمانی اشک‌آلود در غم تو نشسته است.