هوش مصنوعی: او از نژاد ترکان جغتای بوده و در زمان سلطنت حسین میرزا در جمع امرا و ملایان جایگاه خاصی داشته است. او شخصی عاشق پیشه و خوش برخورد بوده و اشعار زیبایی از او شناخته شده است. چند بیت از اشعارش در اینجا آورده شده است:

هوش مصنوعی: آه من مانند گرد و غبار، مرا از راه یار دور می‌کند، وای بر من که چرا این‌طور می‌روم.

هوش مصنوعی: من مانند اشکی شدم که می‌ریزد، چون پرده کنار رفت و آشکار شد. ستاره‌ها نیز مانند خورشید نمایان می‌شوند و روشنایی خود را به نمایش می‌گذارند.

هوش مصنوعی: دل من به عشق تو گرفتار شده و در بند مشکلات است. آیا آن غنچه، که از شاخ خود جدا شده، دوباره می‌تواند باز شود و به حیات برگردد؟

هوش مصنوعی: دنیا و انسان‌ها به دلیل آرزوهای بی‌پایان و خواسته‌های مختلف دچار کهنگی و پژمردگی شده‌اند. بیا ای ساقی، که این مکان خراب و ویران، نشانه‌ای از بسیاری از انسان‌های گذشته است که به جا مانده‌اند.

هوش مصنوعی: انسان آزاد و وارسته‌ای کجا وجود دارد که بتوانم در مسیر نابودی با او همراه شوم و همچون سایه‌ای در کنار هم قدم بزنیم؟

هوش مصنوعی: تو چه بر ما می‌نویسی، در حالی که عشق ما سلطنت می‌کند؛ این‌جا ما تنها با کمی سختی، حاکمیت این قلمرو را تحمل می‌کنیم.

هوش مصنوعی: من و رقیب در کنار هم بودیم که آن معشوق به ما سلام کرد. مردم از شدت غم و حسرتی که داشتند، افسوس می‌خوردند که چه کسی را باید مورد احترام قرار دهند.

هوش مصنوعی: هر جا که محبوبان با لباس‌های قرمز نشسته‌اند، تا گردن در غم و درد جدایی تو غرق شده‌اند.

هوش مصنوعی: عشقی که عاشقان در شب‌های بی‌نور و بدون حضور تو به آن دل بسته‌اند، تا صبح در انتظار دیدن تو و زیبایی‌های آسمان نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: خوشا آن مجلسی که در آن بتوانم توبه‌ام را علنی کنم، زیرا در آن صورت، ساقی به من کمک خواهد کرد و شراب را در گلوی من خواهد ریخت.

هوش مصنوعی: خوشا به حالم اگر زیر پای او بخوابم طوری که وقتی پاهایش را دراز کند، بر من برسد.

هوش مصنوعی: این رباعی او واقعاً بسیار زیبا و ماهرانه تنظیم شده است.

هوش مصنوعی: هرگاه دل در عشق به ثبات و استقامت برسد، احساسات و آرزوهایش را بر دوش می‌نشاند و به سوی آینده می‌راند.

هوش مصنوعی: اگر عشق در دل نبود، کجا می‌توانست خانه‌ای برای خود بسازد؟ و اگر عشق وجود نداشته باشد، دل چه اهمیتی دارد؟