هوش مصنوعی: برادر مولانا شخصیتی معمایی است که در نهایت خوش‌طبعی و سادگی به خوبی فهم و فضیلت را به هم پیوند زده است. وی در سال ۴۲۹ هجری قمری به هدایت الهی دست یافته و به رحمت خداوند نزدیک شده است. این متن شامل یک غزل و دو بیت ابتدایی از او می‌باشد.

هوش مصنوعی: ما مردم شاد و خوشحالیم و توقعی از ادب و نزاکت نداریم. خوشبختانه شرایطی داریم که بسیاری از مشکلات را پشت سر گذاشته‌ایم.

هوش مصنوعی: اندوه و غم ناشی از دوری یار، مانند شادی و خوشحالی برای ماست. خدایا، راهی فراهم کن که این درد و رنج از ما دور شود.

هوش مصنوعی: از آنجا که طبیعت او بدون دلیل از ما ناراحت است، می‌ترسم که عشق‌ورزان درخواست‌هایی از او نداشته باشند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به بازی و شوخی اشاره می‌کند که موجب تسلط بر عقل و خرد می‌شود و بدون هیچ توقعی از ما، لقب مهدی را به عنوان هدیه‌ای از یک سرزمین خاص به خود می‌گیرد. در اینجا، شاعر به فخر و افتخار می‌پردازد و از اینکه خود را در کنار کسانی که از جود و بزرگ‌منشی بهره‌مند هستند، می‌بیند، ابراز خرسندی می‌کند.

هوش مصنوعی: باشد که این عنوان از ما در جهان باقی بماند. کار من در غم عشق تو جز اندوه و ماتم نیست.

هوش مصنوعی: چند بار باید غم و اندوه خود را با تو در میان بگذارم، وقتی که تو می‌گویی غمی وجود ندارد؟! شب روشن است و گوشه‌ی غم ما از شدت آه‌های ما روشن می‌شود.