هوش مصنوعی: مشهور است که او شاعری معروف است و خود نیز می‌گوید که در عرصه‌های مختلف شعر گفته، اما بیشتر در مدح و منقبت شخصیت‌ها کوشش کرده است. در اوایل جوانی، خیلی بی‌قید و سرمست بوده و بیشتر به هجو مردم می‌پرداخته. همچنین، داستانی که میان او و وحیدی قمی پیش آمده، به خاطر شدت رکاکت آن، معروف است. این چند بیت از اشعار او هستند:

هوش مصنوعی: این کلام به این معناست که نشانه‌های رحمت الهی به گونه‌ای بر زمین نازل شده، و گردنبندهای زیبا که نماد زیبایی و محبت هستند، نه از جنس جان انسان‌ها ساخته شده‌اند، بلکه از وجود مقدس و الهی سرچشمه می‌گیرند. اینجا به نوعی به زیبایی‌های معنوی و الهی اشاره شده که در دنیا وجود دارد.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به حال دل خود اشاره می‌کند و می‌گوید که جانش به خاطر زیبایی و魅یت معشوقان در دلش زنده شده است، اما معشوق هرگز به او توجهی نکرده و نگاه لطفی به او نینداخته است.

هوش مصنوعی: تو از زیبایی‌ات شروع به شیطنت نکردی، فقط وعده‌هایی به من دادی و هیچگاه لب به سخن نگشودی.

هوش مصنوعی: تو گفتی که به من محبت خواهی کرد، اما در عمل این کار را نکردی. مانند گل که از سبزه می‌روید، تو هم از زیبایی و لطافت خود برآمده‌ای.

هوش مصنوعی: چرا در زیبایی خود را با معجزه مقایسه می‌کنی، در حالی که سرنوشت این چنین چهره‌ای مانند یوسف را به این زیبایی آفریده است؟

هوش مصنوعی: برای زیبایی چهره‌ات، قلم در دست گرفته‌ام. گاهی دل‌ام از عشق معشوقان پر می‌شود و گاهی جگرم از درد می‌سوزد.

هوش مصنوعی: عشق هر لحظه با آتش تازه‌ای مرا می‌سوزاند و من از خودم بی‌خبرم و آتش جدایی در سرم وجود دارد.