هوش مصنوعی: او می‌گفت که از نسل کمال‌الدین غیاث فارس است، اما در اصفهان به دنیا آمده بود. فردی بسیار شیرین‌زبان و گرم‌گفتار بود. او دوازده سال با من بود و پس از آن هشت سال دیگر در خدمت حضرت صاحبقرانی گذراند. اما در اواخر، به خاطر مصرف مداوم افیون، تغییرات قابل‌توجهی در چهره و حالت او دیده می‌شد، به طوری که انگار دچار تغییری اساسی شده بود یا روح او در قالبی دیگر تجسم یافته بود. او در سال‌های چهل و هشت و نود و سه فوت کرد. در اوایل، گاهی اشعار ناظم به زبانش می‌آمد که این چند بیت از آن جمله است:

هوش مصنوعی: چه لحظه‌ای شیرین و خوش است که در کوی تو ساکن باشم و از دیدن چهره‌ات، به آرزوهایم برسم.

هوش مصنوعی: در دل من عشقت آتشی پنهان بود و زمانی که به زبان آوردم، نهایتاً آنچه در درونم احساس می‌کردم را بیان کردم.

هوش مصنوعی: من چه سختی‌هایی را برای راه تو تحمل کنم که این تلاش برایم از زندگی‌ام هم ارزشمندتر است و بهتر است که جانم را برای راه دوست فدای کنم.

هوش مصنوعی: به او گفتم که بخاطر عشق تو در تالم و ناراحتی هستم، او گفت هر کسی که عاشق باشد، حتماً در پریشانی و بی‌قراری خواهد بود.