گنجور

۲۰۱- ملک قاسم نقاش شیرازی

میگفت از اولاد شاه شجاع کرمانی ام و بغیر از این عیبی نداشت، مصور خوب بود و بهمه قلم خط را خوب مینوشت و در انشاء ید طولی داشت و در معما و عروض مهارتی بی انتهی، قوت حافظه او بمرتبه ای بود که بیک بار خواندن سی بیت یاد میگرفت اما بسیار بی طالع واقع شده بود و از این دولت حظی نیافت در جوانی در شهور سنه سبع و اربعین و تسعمایه از عالم رفت این رباعی در شکایت روزگار از اوست :

کاز دهر، صفا گشته بکلی زایل
خالی ز غبار یکدگر یک ساعت

اطلاعات

قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

میگفت از اولاد شاه شجاع کرمانی ام و بغیر از این عیبی نداشت، مصور خوب بود و بهمه قلم خط را خوب مینوشت و در انشاء ید طولی داشت و در معما و عروض مهارتی بی انتهی، قوت حافظه او بمرتبه ای بود که بیک بار خواندن سی بیت یاد میگرفت اما بسیار بی طالع واقع شده بود و از این دولت حظی نیافت در جوانی در شهور سنه سبع و اربعین و تسعمایه از عالم رفت این رباعی در شکایت روزگار از اوست :
هوش مصنوعی: او ادعا می‌کرد که از خانواده شاه شجاع کرمانی است و غیر از این ویژگی، عیبی نداشت. در هنر تصویرگری و خطاطی مهارت زیادی داشت و در نوشتن نیز توانایی بالایی داشت. همچنین در زمینه‌های معما و عروض بسیار حرفه‌ای بود. حافظه او به قدری قوی بود که می‌توانست یک بار خواندن سی بیت شعر را به راحتی به خاطر بسپارد. اما متأسفانه، سرنوشت خوبی نداشت و از این دنیا بهره‌ای نبرد. او در جوانی و در سنین 37 تا 49 سالگی درگذشت و این شعر به نوعی شکایت او از روزگار است.
کاز دهر، صفا گشته بکلی زایل
خالی ز غبار یکدگر یک ساعت
هوش مصنوعی: از زمانه، تمام آرامش به کلی زایل شده و دیگر در میان افراد هیچ‌گونه دوست‌داری وجود ندارد.