گنجور

۲۴۳- مولانا عبدی

خال مولانا شاه محمود است و در خط شاگرد مولانا سلطانعلی مشهدی با وجود کبر سن خط را خوب مینوشت . مصرع : سفید شد چو درخت شکوفه دار سرش . نهال آرزوی سرو قامتان در چمن جان می کشت مدتها در خدمت حضرت صاحبقران مشرف بوده در این دو سال بعالم جاودانی شتافته این شعر از اوست:

ما را سریر سلطنت آن خاک در بس است
وز برق آه بر سر ما تاج زر بس است
ای دل کشیده دار چو عبدی عنان صبر
گر مهر مهوشان هوس است این قدر بس است

اطلاعات

قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

خال مولانا شاه محمود است و در خط شاگرد مولانا سلطانعلی مشهدی با وجود کبر سن خط را خوب مینوشت . مصرع : سفید شد چو درخت شکوفه دار سرش . نهال آرزوی سرو قامتان در چمن جان می کشت مدتها در خدمت حضرت صاحبقران مشرف بوده در این دو سال بعالم جاودانی شتافته این شعر از اوست:
هوش مصنوعی: خال مولانا شاه محمود است و خط او را شاگردش، مولانا سلطانعلی مشهدی، با وجود سن بالایش به خوبی می‌نوشت. یکی از اشعار او این است: "سفید شد چو درخت شکوفه‌دار سرش." همچنین، او خواسته‌های قلبی خود را در طول زمان زیر سایه‌ی بزرگان می‌پروراند و مدتی به حضور حضرت صاحبقران نائل شده بود. در این دو سال اخیر، او به عالم جاودانی پیوسته است.
ما را سریر سلطنت آن خاک در بس است
وز برق آه بر سر ما تاج زر بس است
هوش مصنوعی: ما به یک تخت سلطنت در دل خاک راضی هستیم و نیازی به تاج زرین بر سرمان نداریم؛ فقط یک آه کافیست که بر ما برق زند.
ای دل کشیده دار چو عبدی عنان صبر
گر مهر مهوشان هوس است این قدر بس است
هوش مصنوعی: ای دل عزیز، مانند بنده‌ای که در مهار صبر است، خود را نگه‌دار. اگر عشق و محبت محبوبان تو را به هوس می‌اندازد، همین مقدار کافی است.