هوش مصنوعی: او از نیشابور است و در خط نستعلیق آثار زیبایی دارد که به چشم‌های حوری سواد می‌بخشد. اگرچه او شاگرد سلطانعلی مشهدی است، اما به‌عنوان شاگرد مولانا عبدی نیشابوری شناخته می‌شود. او در خوشنویسی و ذوق هنری از استادش جلوتر است و با وجود اینکه در چندین هنر مهارت دارد، فردی زاهد و ساده‌زیست است. این غزل نیز اثر خودش است که در شعرش از تخلص «مخلص» استفاده کرده است.

هوش مصنوعی: تو هرگز چشم از زیبایی خودت باز نکردی و هرگز نگاهی به سمت من از روی محبت نینداخته‌ای.

هوش مصنوعی: تو به دیگران ظلم و سنگ‌دلی می‌کنی، اما حتی ذره‌ای لطف و احترام به من نداشتی.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم راز دلم را با تو در میان بگذارم، در حالی که تو هیچ‌گاه به من به عنوان دوست و رازدار نزدیک نشده‌ای؟

هوش مصنوعی: وقتی که من در مسیر خود می‌روم و دل تنگم را با اشک‌هایم سیراب می‌کنم، می‌دانم که تو هرگز لب به سخن نمی‌گشایی و با من صحبت نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که فردی در زندگی خود به خاطر عشق و علاقه به محبوب، از دیگران و چیزهایی که در اطرافش هستند، فاصله گرفته است. او زمانی که می‌بیند محبوبش از جمع آنها جدا شده، هیچگاه اقدامی برای جلب توجه یا صدا زدن او نکرده است. این نشان‌دهنده عمق احساسات و فداکاری فرد برای محبوبش است.