هوش مصنوعی: ولدمیر حکیمی پزشک و مردی عاشق‌پیشه و با روحیه دلنشین است که در فصاحت و بلاغت بی‌نظیر است. او دیوان غزلی کامل دارد و همچنین در انواع دیگر شعر نیز می‌سراید. این ابیات از آثار اوست:

هوش مصنوعی: تنها دشمن من همین فرد نیست؛ هر کس که با او دوست شده‌ام، به نوعی به دشمنی‌ام تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: ای محبوب من، لحظه‌ای در کوچه‌ی خودت بمان، به عنوان مهمان در دل مردم حضور پیدا کن و در چشم‌ها جا کن.

هوش مصنوعی: ای تیرماهی که از نگاه تو در دام افتاده‌ای، ما هم به سوی تو دچار شده‌ایم. به کنار ما بیا و نشین.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای هم نمی‌خواهم تو را از کنار خود دور ببینم و نمی‌خواهم تو را با کسی جز خودم آشنا کنم.

هوش مصنوعی: کجا وفای تو را از من دور نگه‌داری؟ نگذار که جز بی‌وفایی تو چیزی از تو نخواهم.