هوش مصنوعی: در آن روزی که خداحافظی می‌کردیم، آن چهره زیبای محبوب به آرامی لب‌هایش را بر لب‌های من گذاشت.

هوش مصنوعی: او به سبب حسرت از ملاقات با من، گفت: این جدایی بین من و توست.

هوش مصنوعی: هر شب در آن دشت، به تماشای مهتاب مشغول بودم و دو دژبان با من بودند.

هوش مصنوعی: به دور آب و چمن می‌چرخید و ناگهان به آن خانه وارد شد.

هوش مصنوعی: در یک مکان، دو ماه را دید که در کنار هم نشسته‌اند، همانطور که بلقیس و جم در کنار هم بودند.

هوش مصنوعی: صدای چنگ و آواز رود را بشنود، چون آن شخص خوشبخت، آهنگی به او فرمان می‌دهد.

هوش مصنوعی: در آن شب زیبا و روشن، ماه در آسمان می‌درخشید و خورشید مانند گلی در سایه درخت بید آرام گرفته بود.

هوش مصنوعی: آن زن وقتی از دور مادرش را دید، بلافاصله او را شناخت و اشتیاقش برای دیدن او باعث شد که به سویش برود.

هوش مصنوعی: دست‌هایی که مانند آسمان به وضوح شکلی را نشان می‌دهند، در حالی که درخت‌ها مانند گل، وجود خود را پنهان کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در این دنیا، خوشی و شادی واقعی وجود ندارد و تنها چیزی که به دست می‌آید، ناامیدی و بدبیاری است.