هوش مصنوعی: داستان به اینجا رسید که سحرگاه، شادی و زیبایی چهره‌ای در شب پدیدار شد.

هوش مصنوعی: ملک جمشید خواست تا تاج و کلاهی را که ویژه او بود به دست آورد و داستان‌های شادی را که با آن همراه بود، بیان کرد.

هوش مصنوعی: پادشاه گفت: «شادی به شام رفته و نمی‌دانم سرانجام کار او چگونه خواهد شد.»

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه کسی لشکری را به این سرزمین می‌آورد، اما اگر چنین شود، کشور روم از شادی به تماشا خواهد ایستاد.

هوش مصنوعی: فرشته خداوند بلند شد و گفت: «ای کسی که بر سرپست‌ترین و ناتوان‌ترین افراد سلطنت می‌کنی، تو تا ابد تحت سلطه و فرمانروایی حوادث و زمان خواهی بود.»

هوش مصنوعی: اگر فرمانده روم دستور دهد، من به راحتی برای آنها شام را فراهم می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر وقت که دشمن به تو حمله کند و شب را بر من تحمیل کند، من بی درنگ صبح را تبدیل به شب می‌کنم.

هوش مصنوعی: به این مفهوم، سرزمین به یک فصل خاص اختصاص یافت که باعث شادی و انگیزه سرپرستش شد.

هوش مصنوعی: او به او گفت: «خداحافظی بر ویژگی‌های خوب! تو با قدرت و اعتماد به نفس سخن می‌گویی، اما...

هوش مصنوعی: از گفتن و حرف زدن چیزی به دست نمی‌آید، باید در عمل و کردار نشان بدهیم.

هوش مصنوعی: اگر از این پیمان و عهدی که بسته‌ای برنگردی، یعنی این که به شرط مردانگی عمل کرده‌ای.

هوش مصنوعی: تو را به مقام بلندی می‌رساند و برایت دختری می‌آورد که درخشش و زیبایی‌اش مانند خورشید است.

هوش مصنوعی: به دارایی‌های جهان جم قسم می‌خورم که تا زمانی که جان و تن من به هم پیوند دارد، این قول را حفظ خواهم کرد.

هوش مصنوعی: من هرگز از دستورهای قیصر عقب‌نشینی نخواهم کرد و اگر از این وعده برگردم، دیگر انسان نیستم.

هوش مصنوعی: من هر وقت زنده‌ام، در راه او خواهم بود و حتی در کمترین حالت، خود را بنده او می‌دانم.

هوش مصنوعی: وقتی آن سخن را شنید، آن درخت بلند و زیبا به پا خاست و به سمت قیصر رفت.

هوش مصنوعی: او با شنیدن خبر خوش از سخنان جمشید، پادشاه بزرگ، خوشحال و شادمان شد و از رفتارهای جمشید خرسند گردید.

هوش مصنوعی: از آن پس، رومیان را به این نکته متوجه کرد که: «برای انتقام، خود را آماده کنید.»