هوش مصنوعی: در شب گذشته، محبوب من با لبان شیرینش مرا همچون شراب شیفته خود کرد و از من جدا شدن را در دل داشت.

هوش مصنوعی: در دل تاریکی، به روشنی اشاره کردم و از او پرسیدم: ای روشنایی، تو چه هستی؟

هوش مصنوعی: وقتی که در پایان کار با دوستان و آشنایان خود، تنها احساس بیگانگی و عدم وفاداری را تجربه کردی.

هوش مصنوعی: در آغاز آشنایی، اگر شما در این جمع نبودید، آن روز چه حال و هوایی داشت؟

هوش مصنوعی: پادشاه با احترام به پای محبوب دلربایش بوسه زد و نازک‌طبعی او باعث شد که تصویر زیبایی بر سطح آتش نقش ببندد.

هوش مصنوعی: زمانه با سرعت گذشت و عمر به سرعت سپری شد، در حالی که این قطعه با لحنی ملایم و آرام خوانده می‌شود.

هوش مصنوعی: در صبح زود، خورشید مهربان به راه افتاد و به سمت آسمان می‌درخشید و نورش در فضا پخش می‌شد.

هوش مصنوعی: عطر دل‌انگیز و خوشبو را از گل لاله کنار زد و برگ‌های گل سوسن را از زینت خالی کرد.

هوش مصنوعی: نرگس به من اشاره کرد که فرصتی بیشتر از این برای تو باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: از عطر و بوی عرار نجد لذت ببر، زیرا پس از عصر، دیگر عطر و بویی از آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در کنار آب، آن سرو زیبا مثل پرچم به رقص درآمد و در این بین، یوسف در دلو رفت.

هوش مصنوعی: دوباره آن پوشش زیبا و دلربا از دایره گردان چرخ زمان در حال کشمکش افتاد.

هوش مصنوعی: از چاه مصر تا چاه کنعان، چرخ زندگی به همین شکل در حال چرخش است.

هوش مصنوعی: هنگامی که خورشید، که بلندای عالم را زینت می‌بخشد، نگاهی از این پستی به بالا افکند، توجهش جلب شد.

هوش مصنوعی: صبحی فرا رسید که روز جمشید شروع شد و او به بالای دیوار خورشید رفت.

هوش مصنوعی: به خاطر بی‌رحمی و سختی‌های زندگی، از سختی‌ها و مشکلات رنجور شده و از دست و پا زدن در قلعه، احساس خستگی کرده و به شهر پناه آورده است.

هوش مصنوعی: هر نوع ماده‌ای از زیبایی و ارزش‌ها در اینجا نمایان است؛ از سنگ‌های قیمتی و مروارید گرفته تا پارچه‌های زیبا و با کیفیت.

هوش مصنوعی: جهان را به دست کسی بسپار که شایسته است و می‌تواند بر افسران یا رهبران تأثیر گذار باشد.

هوش مصنوعی: به افسر بگو که مادر این لباس زیبا و گوهرهای ارزشمند را از چین برای او فرستاده است.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه حضرت حق در آن مکان بزرگ و محترم جایی برای شوخی ندارد، من به طور جسورانه این عمل را انجام دادم.

هوش مصنوعی: آن صنعت‌گر که چهره‌ای زیبا و زینتی دارد، از هر نوع جنسی داستانی جذاب و رنگی را روایت می‌کند.

هوش مصنوعی: سخن مانند جواهر در جایی قرار داشت و روایت را به زیبایی و ارزش فراوان بیان می‌کرد.

هوش مصنوعی: او با هنر و سلیقۀ خود، داستانی زیبا و دلنشین می‌سرود و همزمان از تعریف و تمجید دیگران بهره‌مند می‌شد.

هوش مصنوعی: هزاران قطعه از سنگ‌ها و گوهرهای قیمتی را یکی یکی بر روی پیشانی تاج قرار داد.

هوش مصنوعی: هر روز برای سرهنگ از هر نوع کالا و مادیاتی چیزی می‌آوردند و او را راضی می‌کردند.

هوش مصنوعی: کنیزان را با طلا و زیورآلات می‌آرایند و به نوازندگان خوش‌صدا از گوهرهای درخشان هدیه می‌دهند.

هوش مصنوعی: تو در هر زمان در کنار آن بانو به گفتگو نشستی و از هر موضوعی با او سخن گفتی.

هوش مصنوعی: مدتی صحبت‌هایی درباره‌ی ویژگی‌های زیبایی جمشید کردی که آنقدر زیبا و درخشان بود که سخنانت به درخشش خورشید رسید.

هوش مصنوعی: گاهی از قیصر و گاهی از فغفور صحبت می‌کنی، بعضی وقت‌ها هم از نزدیک و بعضی وقت‌ها از دور بحث می‌کنی.

هوش مصنوعی: به قدری عشق و محبت میان او و مهراب پیوسته است که شوق و اشتیاقش به او مانند گردن‌بند در گردن او آویخته شده است.

هوش مصنوعی: شبی در بهترین شرایط و زمانی، به افسر گفتم که سوالی دارم.

هوش مصنوعی: از نور و زیبایی خورشید چه چیز دیدی که ناگهان از آن دوری کردی؟

هوش مصنوعی: فرزند محبوب دیدگان، چنان نوری است که نمی‌توان آن را از چشم خود دور کرد.

هوش مصنوعی: تو همچون شمعی هستی که در گوشه‌ای قرار گرفته‌ای، حالا چه جایی می‌توانی نور شادی را پیدا کنی؟

هوش مصنوعی: آیا کسی می‌تواند مثل شمع بدون نور باشد؟ آیا کسی می‌تواند روحی داشته باشد که از خود دور باشد؟

هوش مصنوعی: اگر وجود تو مانند خورشیدی باشد که در دل چاه غم می‌درخشد، پس چه کسی را می‌خواهی ملاقات کنی تا این جهان را ببیند؟

هوش مصنوعی: پاسخ مأمور به بازرگان مهراب

هوش مصنوعی: زمانی که افسر متوجه جادو و سحری که مهراب با خود دارد شد، از شبنم طبیعت درختان به برگ لاله آب داد.

هوش مصنوعی: برادر عزیزم، بدانی که به خاطر دوری او قلبم ز آتش پر شده است.

هوش مصنوعی: اما چگونه می‌توانم کاری کنم که این سرو زیبا که چون بی‌نظیر و سرکش است، در حالی که به نظر می‌رسد هموار باشد؟

هوش مصنوعی: او مانند ابر در دلش هیچ چیزی جز احساسات نیست، اما در ظاهرش هیچ نشانی از شرم و حیا ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که به می گساری می‌پردازند، آب روی آن به مانند نرگسی مست و خواب‌آلود، از خواب بیدار می‌شود و دوباره سر حال می‌آید.

هوش مصنوعی: درختی زیبا و بلندپا به نام سروی تصاویر دل را به باد می‌سپارد و آزادی‌اش را به دیگران هدیه می‌کند.

هوش مصنوعی: معنای این بیت به این صورت است که زیبایی و جذابیت کسی که دل را می‌برد، همچون شکار زیبایی است که به راحتی از دست رفته و هیچ کنترلی بر آن نداریم. در واقع، این زیبایی، شبیه به شکارچی‌ای است که به دلیل سرکشی و نافرمانی‌اش، از چنگ ما خارج شده است.

هوش مصنوعی: دختر جوان باید مانند گلی در غنچه باشد، یعنی باید در دل و اندیشه‌اش محافل و تفکرات درونی را حفظ کند و از جلوه‌گری و نمایان شدن زودهنگام خودداری کند.

هوش مصنوعی: پنهان کردن چهره‌اش از خورشید و ماه، به این معنی است که باد به‌راحتی نمی‌تواند از پشت پرده‌اش عبور کند.

هوش مصنوعی: اگر صدای بلبل را بشنود، دلش به مانند گل از پرده بیرون می‌آید و بی‌قراری می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر باد مناسب و ملایم بوزد، همانند گل به زیبایی در دل دیگران نفوذ کن و رازها را بگشای.

هوش مصنوعی: پس از آن، او به خاطر رسوایی‌اش به سختی دچار مشکل می‌شود و راز دلش را به طور علنی و آشکار در معرض نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در دوران جوانی، دیگر از زیبایی و جذابیتش چیزی باقی نمانده است.