هوش مصنوعی: امشب که به وصال تو می‌گذرد، به دام زیبایی چهره‌ات گرفتار می‌شوم.

هوش مصنوعی: به آسمان نگاه کن و در آن گستره، پرنده‌ی سیاه شب را ببین که ناگهان از این مکان خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: خورشید که دل را شاد می‌کند، به طرز زیبایی توصیف شده است و این توصیف به قدری زیبا و دلنشین است که در عین حال می‌تواند تاثیر عمیقی بر احساسات ما بگذارد.

هوش مصنوعی: امشب که آن ماه زیبای آسمان مهمان من است، می‌خواهم بنشینم و از او خواسته‌ها و خواطر خود را بگیرم.

هوش مصنوعی: اگر صبح نفس بزند و با صدای آهی از سحر بیدار شوم، شمع صبح را خاموش می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی جم این شعر را شنید، مانند آب که به راحتی جاری می‌شود، این رباعی را برای پاسخ دادن به آن خواند.

هوش مصنوعی: امشب شبی است که دل‌ها شاد و خوشحال می‌شوند و به خاطر خوشی‌های ما، چشمان آسمان هم به شگفتی می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر صبح با شدت به شب تار حمله کند، شادی و لذت عاشقان تحت تأثیر قرار می‌گیرد و تیره می‌شود.

هوش مصنوعی: صبح زود ناگهان خنده‌ای بلند شد که خنده‌اش شب را تحت تأثیر قرار داد و از خواب بیدار کرد.

هوش مصنوعی: در شب هندو، زلف زیبا به طرز خاصی بافته شده بود و از جای خودش، خورشید به زیبایی درخشیده بود.

هوش مصنوعی: آن ماه زیبا را در آغوش گرفت، مانند موهایی که بر گردن و گوشش آویزان شده است.

هوش مصنوعی: او لبش را بوسید و به زیبایی سخنی گفت، مانند گوهری که محکم در دست نگه‌داشته شده باشد.