هوش مصنوعی: ای ممکن، قدرت تو فراتر از هر محدودیتی است و در جایی که امکان‌ها به پایان می‌رسد، تو همچنان وجود داری. اولین مرتبه و پایه‌ای که از آن بالا می‌روی، به مانند نردبانی است که به سرحدات عالی می‌رسد.

هوش مصنوعی: مانند آستین غنچه و دامن چمن، در نهایت زمان، این خلقت بوی خوشی را در بر دارد.

هوش مصنوعی: تکیه‌گاهی که به آن اعتماد داری، عرش خداوند است و محل دفن تو، همانند آفتاب است. این حقیقت حتی از آنچه گفتم، روشن‌تر و واضح‌تر است.

هوش مصنوعی: خورشید در آسمان می‌تابد، اما مردم نمی‌دانند که نور آن در زمین پنهان شده است.

هوش مصنوعی: گاهی در اوج خوشبختی و موفقیت هستی و گاهی در زمان‌هایی از زندگی تحت فشار و در سختی قرار می‌گیری. تو در زندگی هم مثل خورشید نورافشانی می‌کنی و هم در مواقعی نیاز به حمایتی مثل سایه‌ی ابر داری.

هوش مصنوعی: شمعی که در جمع پیامبران وجود دارد، چشم و روشنایی این جامعه است. زبان تو نشانه‌ای از آیات نورانی است و مانند دودی نیز می‌باشد.

هوش مصنوعی: خاک بیچاره به خاطر لباس سایه‌ات از نعمت سایه‌دار شدن بی‌بهره مانده است. زمین چه ارزشی دارد که تو بر آن سایه بیفکنی؟

هوش مصنوعی: جای پاهای پیامبر بر کوه طور، در صفی از نعال‌ها قرار داشت، چون کار نبوت به دست دیگران افتاده بود.

هوش مصنوعی: تاج سر عرش باز شد و چنین است، بنابراین وقتی که خواجه در میان باشد، این وضع به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر کعبه از زمین برخیزد و بلند شود، زمین به قدری استوار و عادلانه خواهد شد که مثل آسمان برپا می‌شود.