هوش مصنوعی: مهراب به دنبال جم می‌چرخید، مانند جمی که انگشتری‌اش گم شده است.

هوش مصنوعی: ببخشید، در کوه و دشت، خدمتگزاران به دنبال شاه به هر سو در حال گشت و گذار بودند.

هوش مصنوعی: پس از یک ماه، او را در آن کوه دیدند که مانند ماه نو، باریک و نازک شده بود و نشانه‌ای از اندوه در چهره‌اش نمایان بود.

هوش مصنوعی: چشمان او باعث شده‌اند که من در دل غم و اندوهی عمیق فرو بروم و اشک‌هایم همچون باران از چشمانم بریزد.

هوش مصنوعی: وقتی مهراب آن سرو بلند را دید، مانند آبی شد که زیر پای او افتاده است.

هوش مصنوعی: وقتی اشک بر صورتش جاری شد، چشمانش را به خاطر درد دلش پوشاند و به همین دلیل بارها بر زمین افتاد و غلتید.

هوش مصنوعی: کسی که در سختی‌ها و چالش‌ها صبر و استقامت داشته باشد، در نهایت به کامیابی و موفقیت می‌رسد و از سختی‌ها به ارزش‌های بزرگ دست می‌یابد.

هوش مصنوعی: مانند جواهری قیمتی که از تاج یک پادشاه بر روی سنگی سخت افتاده است، دل من نیز در آنجا قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: به خاطر دل سنگین و غمگین، درخت صنوبر به حالت خمیده درآمده و گل صورتی نیز به علت اندوه و ناراحتی پژمرده شده است.

هوش مصنوعی: از فرش زیبا و نرم بدن، تنها مانده است و این فرش را به سنگ سخت تبدیل کرده است.

هوش مصنوعی: شمعی با ناله و گریه گفت: نمی‌دانم چه بلایی به سر تو آمده که به این حال افتاده‌ای.

هوش مصنوعی: ای محبوبی که عطر مشکین تو در این بیابان پیچیده است، کدام آهو به خاطر تو در اینجا افتاده و به تو عشق ورزیده است؟

هوش مصنوعی: ای مشک خوشبو، تو در چین به دنیا آمده‌ای، و مادر تو با عشق و درد دل به تو رسیدگی کرده است.

هوش مصنوعی: بوی عشق و احساسات درونت به گونه‌ای برتاثیر گذاشته که مانند نسیمی در فضای باز به حس و حال تو افزوده است.

هوش مصنوعی: به خاطر محبت و جذبه دوست، از مادرت جدا شدی و وطن را ترک کردی و به غربت رفتی.

هوش مصنوعی: گاهی در دریا با نهنگ‌ها زندگی می‌کنی و زمانی دیگر در کوه با پلنگ‌ها.

هوش مصنوعی: در شب مانند پرنده‌ای نالان و در روز همچون بادی آشفته و دلسوز هستم.

هوش مصنوعی: در جوانی مانند گلی که در باد پراکنده می‌شود، از بین رفتی، همان‌طور که در زندگی شیرینی را با تلخی تجربه کرده بودی.

هوش مصنوعی: به سفر رفتی با هدف تجارت و در این راه بسیاری از ضررها و مشکلات را تجربه کردی.

هوش مصنوعی: این خیال بیهوده و خراب را کنار بگذار، چرا که این فکر مثل یک بازار بی‌ثبات و کالاهای خراب است و ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: برای غم و زاری کردن، چه فایده‌ای ندارد؟ جز اینکه فقط به خوشحالی دشمن می‌افزاید.

هوش مصنوعی: پادشاه به یاد گفتاری که شنیده بود، لحظه‌ای گریه کرد و سپس در جدایی از یار خود نیز اشک ریخت.

هوش مصنوعی: عاشق زیبایی خود را در آینه دید و به خاطر زیبایی‌اش، اشک شوق از چشمانش جاری شد.

هوش مصنوعی: بدان که امیدی که به نوشته زیبا و دلنشین او دارم، مثل اشکی است که از چشمانم می‌ریزد وقتی در کنارش هستم.

هوش مصنوعی: او پاسخ داد و گفت: ای دوست، همدرد من، نیکو نیست که در برابر این آهن سرد، داغ و پرتنش باشی.

هوش مصنوعی: نفسم در گرمای تو جان گرفت و این عشق همچون شعلۀ آتش دل مرا سوزانده است.

هوش مصنوعی: منع تو باعث می‌شود که شوق من بیشتر شود و این تلخی که در دل دارم، باعث لذت و ذوق بیشتری در من می‌شود.

هوش مصنوعی: دل عاشق نمی‌تواند از مشکلات و ملامت‌ها رنج ببرد و به سادگی نمی‌گذارد که دلسرد و ناامید شود.