هوش مصنوعی: وقتی که به نزدیکی معشوقم رسیدم، متوجه شدم که دنیا به خاطر بی‌احتیاطی‌ها او را ویران کرده است.

هوش مصنوعی: در مکان ویرانی، افرادی را دیدم که در کنار ویرانه‌ها، در حالی که خودشان هم شکست‌خورده به نظر می‌رسیدند، زندگی می‌کردند و به نظر می‌رسید از وضع خود نگران نیستند.

هوش مصنوعی: به خاک راه حبیب اشاره می‌کنم که ای بنده، تو در پاکی همچو آب زندگی می‌باشی.

هوش مصنوعی: کجا رفتند لذت‌ها و شادی‌های این باغ؟ کجا رفت آن روشنی و نشاطی که مهمانی را گرم می‌کرد؟

هوش مصنوعی: بسیاری از کلمات و سخنان گذشته به جا نمانده و در این دنیا فقط صدایی از آن‌ها باقی مانده است.

هوش مصنوعی: من که خانه‌ام دل و چشم آن ماه است، هیچ وابستگی به زمین و دنیا ندارم.

هوش مصنوعی: من به دل و چشم خود می‌گفتم که آیا ای زمان، چه جاهایی از سرزمین سلمی وجود دارد و آنجا چه حال و هوایی دارد؟