شان‌: شکل فارسی شأن عربی است.

جانت فدا‌: جان فدای تو.

هوش مصنوعی: هر کسی که بوی وصال تو را استشمام می‌کند و دلش به آتش می‌افتد، نمی‌داند تو در واقع چه کسی هستی و وقتی که می‌خواهی بیایی، چه زمانی خواهد بود.

هوش مصنوعی: جان‌ها به خاطر عشق و غم تو به هر سو می‌روند و در آرزوی ملاقات تو هستند. حالا تو با خوشحالی و زیبایی‌ات در این دنیا ظاهر شده‌ای، اما حقیقتاً تو کیستی؟

هوش مصنوعی: ای دل، از عشق نگران و آشفته مباش و خودت را جمع و جور کن. ابتدا خوب دقت کن ببین آشفته‌گی‌ات از کجا ناشی می‌شود و چه کسی هستی که این‌گونه پریشان شده‌ای.

چون غزل را دید، نوبت به «فروداشت» رسید. «فروداشت» عبارت است از به پایان رساندن خوانندگی [پیش‌درآمد، متن و فروداشت (فرهنگ فارسی معین)].

هوش مصنوعی: ای دل من، به خاطر وعده و پیمان تو، جان و دل من فدای تو شده است.

هوش مصنوعی: تو روح و جان منی، تمام وجود من به تو وابسته است.

هوش مصنوعی: عمر گرانبهایم به سرعت در حال سپری شدن است و همه چیز به خاطر دلفریبی و زیبایی موهایت به حاشیه رفته است.

ای که سرِ زلف تو خُفتنگاه ماه است و گریبان تو، جای برآمدن خورشید!

هوش مصنوعی: عمر خود را مانند شمع در باد هدر می‌کنم، زیرا بویی از گلستان تو به مشامم می‌رسد.

هوش مصنوعی: شهناز این غزل را بر چنگ نواخت و در حینی که این کار را می‌کرد، معشوقش جامه‌اش را پاره کرد و لباس ساده‌ای به تن کرد.

هوش مصنوعی: درخت سروی با قامت راست و باریک به آرامی در وزش باد به جنب و جوش درآمد و به نظر می‌رسد که زمین نیز مانند آسمان در حال چرخش است.

هوش مصنوعی: در این شعر، به تصویر کشیدن درختان صنوبر و نارون که به گونه‌ای زیبا و شگفت‌انگیز به جنب و جوش درمی‌آیند، اشاره شده است. آنان به حالت رقص درآمده و نمایانگر شادابی و زندگی هستند. این تصویر نمادین، حالتی از سرزندگی و نشاط را به نمایش می‌گذارد که به ما یادآوری می‌کند که در طبیعت، جنبش و پویایی همیشه برقرار است.

هوش مصنوعی: چنان شد که خورشید بر زمین در حال گردش قرار گرفت که ناهید (زهره) بر مدار خود به حالتی افتاد که انگار از خود بی‌خبر و دگرگون شده است.

هوش مصنوعی: صدای ساز شهناز به گوش می‌رسد و نسیم ملایمی در حال وزیدن است، پرده به آرامی کنار رفته و فضای دل‌انگیزی ایجاد شده است.

هوش مصنوعی: چون آتش درون گلابی، روی زیبا و سرخ گل را نشان می‌دهد، از داخل خرگاه تصاویری از ماه خارج شد.

هوش مصنوعی: به خاطر تصویرش، جان جمشید به شدت به تلاطم افتاد و گویی که تصویر خورشید در آب افتاده است.

هوش مصنوعی: ملک، به خاطر زیبایی و دلربایی او، ناآگاهانه و به شدت تحت تأثیر قرار گرفته است، چنان که زلف‌های دلبرش او را به اسارت درآورده‌اند.

هوش مصنوعی: کنترل اوضاع از دست خارج شده است، مانند کمان شکسته‌ای که تیرش از دست رفته است.

هوش مصنوعی: وقتی نرگس به حالت مستی و سرخوشی درآمد، سرش را به سمت پایین خم کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که پادشاه جام می را سرنگون کرد، دور تا دور چهره‌اش مانند گل‌های لاله رنگی شد.

هوش مصنوعی: شکر به جم می‌گوید که از خواب بیدار شود و بفهمد که چشم او به خاطر مستی در خواب است.

هوش مصنوعی: به هنگام خوابیدن بر روی گونه‌اش بستر نرم و خوش‌بو از گل‌های نسرین بگستران و بالشش را از برگ‌های ارغوان درست کن.

هوش مصنوعی: اگر سرنوشتش مساعد باشد، باید شب و روز بیدار بماند و مراقب باشد که دشمنانش او را زیر نظر دارند.

هوش مصنوعی: شکر که مانند گلی زیباست، او را در آغوش خدمتگزارانش برداشتند و بر دوششان منتقل کردند.

هوش مصنوعی: فرشی را در کنار جوی آب گستردند و برای خسرو، بالشتی نرم از زانوهای خود ساختند.

هوش مصنوعی: در کنار آب، گیاهانی چون گل و بید وجود دارند و نور ماه در آسمان می‌درخشد. در این فضا، شکر در حال بیداری است و خسرو در خواب شیرین به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: باد صبحگاهی هر لحظه از جایی برمی‌خیزد و گاه بر سر و گاه بر پای آدمی می‌وزد.

هوش مصنوعی: گاهی مرغ سحر داستانی را می‌گوید و گاهی آب جاری نغمه‌ای را می‌خواند.

هوش مصنوعی: از دل سوسن، سرو زیبایی به وجود آمده است که در کنار آب روان ایستاده و جای آن را پر کرده است.

هوش مصنوعی: وقتی جمشید از آن مجلس خارج شد، گویا خورشید از خانه‌ی تاریک خارج شده و به دنیای بیرون تابش می‌کند.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی مانند زنی زیبا و دلربا، به آرامی و با ناز و کرشمه وارد زندگی‌ام شد و با صدای دلنشینی که دارد، تمام توجه و احساساتم را به خود مشغول کرد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای مانند طاووس در پی زیبایی به سر آبی رفت و بر روی ساقه درختی فرود آمد.

هوش مصنوعی: او نشسته و ساز را به دست گرفته، از هر نوعی و هر سبکی صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: در ابتدا پرسید که این جوان کیست و چرا اینقدر پریشان و ناآرام به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر در بازار و داد و ستد، شخصی در جایگاه مناسبی قرار دارد، مناسب نیست که این گوهر و ارزش‌هایش را به نمایش بگذارد.

هوش مصنوعی: من معتقدم که این جوان، تجارتی ندارد و در او هیچ‌گونه رفتار و روش تجاری دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: دل من هر لحظه شهادت می‌دهد که او گوهری از دریای بزرگی است.

هوش مصنوعی: بسیار گفته شده که این سخن با ساز آرایش نمی‌شود، زیرا ساز از این پرده‌ی آواز جدایی دارد.

هوش مصنوعی: از نوازنده ماه، یک قول درست می‌خواست؛ اما او به دور پرده راست نمی‌چرخید.

هوش مصنوعی: پس از آن، او شهناز را به نزد خود فراخواند و درباره این موضوع با او بسیار صحبت کرد.

هوش مصنوعی: مرغ خوش‌صدا با صدایش پاسخ زیبای طاووس را داد.

هوش مصنوعی: ما پرندگان باغ هستیم و خبری از داستان قاف و عنقا نداریم.

هوش مصنوعی: اگر به ما آسیب برسانید، این راز به وضوح برای مردم فاش خواهد شد.

هوش مصنوعی: در این بیت، سخن از ارزش و زیبایی کلامی است که مانند الماس و یاقوت با دقت و کیفیت بیان شده است. از آغاز تا پایان، هر کلمه و جمله به دقت انتخاب شده و در کنار هم قرار گرفته‌اند تا معنا و مفهوم خاصی را انتقال دهند.

هوش مصنوعی: وقتی که محبت و اهمیت جمشید نسبت به او بیشتر شد، گلبرگش از خجالت به رنگ خون درآمد.

هوش مصنوعی: گفتاری دلپذیر و جذاب بود، اما او عمداً چهره‌اش را در هم کشید و آن را نادیده گرفت.

هوش مصنوعی: مثل درخت سرو که از کنار جوی بلند می‌شود، قامت خود را نشان می‌دهد و زیبایی باغ را به تماشا می‌گذارد.

هوش مصنوعی: او مانند صنوبر در باغ ایستاده بود و با نرمی و لطافت، همانند نسیم به دور باغ می‌چرخید.

هوش مصنوعی: در شب نورانی ماه، خورشید در حال گردش بود و دو نوازنده هم در پی او، به شکل زنی زیبا رقصان بودند.

هوش مصنوعی: وقتی که او مانند گل با ساز عشقش ناز می‌کرد، بلبل نیز با نغمه‌هایش به او عشق می‌ورزید.

هوش مصنوعی: گل‌ها رنگ رخسار خود را از نور مهتاب می‌گیرند و به زیبایی خود می‌بالند، به گونه‌ای که نرگس‌ها را به خواب می‌برند.

هوش مصنوعی: به آرامی و زیبایی، آن بهار تازه‌رسیده بر سر بستر خواب آلود من حاضر شد.

هوش مصنوعی: دختری زیبا را مشاهده کردم که با چشمانش خوابیده و بر روی برگ سمن، در حال مستی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: خطی زیبا بر روی گل لاله کشیده شده است، که نشان‌دهنده‌ی زیبایی و جاذبه‌ی خاص این گل می‌باشد.

هوش مصنوعی: شکر هنگامی که ماه زیبای خرامان را بر روی چمن و در کنار سرو بلند مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: در آب آبی رنگ، تصویر ماهی در حال درخشیدن است و ماهی هم کنار آب قرار دارد.

هوش مصنوعی: ملک با شنیدن خبر خوشی که به او داده بودند، به خاطر شیرینی آن خبر شکرگزار شد و به نشانه رضایت اشاره‌ای انجام داد.

هوش مصنوعی: بلبل، کمی از سر و صدا بزن و این شب را آرام بگذران تا خواب خوشی بر گل‌ها نازل شود.

هوش مصنوعی: اگرچه برگ گل در آغاز حالت آشفته و نامرتبی دارد، اما در واقع او در درون خود آرامش و خواب را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی او در شب مهتاب به شاه نگاه کرد، دیدن او تفاوتی نداشت؛ هر دو مانند هم زیبا و دلنشین بودند.

هوش مصنوعی: خسرو با موهایی خوشبو و زیبا ظاهر شده است و تنها چیزی که در او متفاوت و جذاب است، همین موهایش است.

هوش مصنوعی: در شب‌های دیگر، ملک به هوش و بیدار بود و به همین خاطر چشمانش همیشه پر از اشک و غم بود.

هوش مصنوعی: شب تار به خاطر اشک‌های زیبا و سرخ او در اثر ناله و گریه‌اش، باعث شده که مردم خوابشان نبرد.

هوش مصنوعی: او مدام در حال حرکت بود و چشمانش به دنبال خواب می‌گشت، در حالی که آرزوی خواب خوش را در آب جستجو می‌کرد.

هوش مصنوعی: شبی، هنگامی که چشمان بیدار تو را دیدم، بر چشمانم نگاه کردی و گفتی که خواب را در دل می‌کوبی.

سبک‌: به سرعت.

هوش مصنوعی: همه چیز باید در زمان مناسب خود انجام شود، زیرا خواب شیرین در غیر زمانش به خوبی نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر بخت انسان بیدار و درخشان باشد، گل‌های زیبای عشق نیز شکفته و سرشار از زندگی خواهند بود، اما اگر بخت خواب باشد، هیچ خوشی و زیبایی به وجود نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: روحی دیگر با سبکی خاص خود نمایان شد، اما آن شب سنگین خوابش برد.

هوش مصنوعی: با آهنگ شادابی ایجاد کرد و به صورت غمگین این شعر را بیان کرد.